Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Op de drempel van Indonesië en Nederland

“Waar woon je liever in Indonesië of in Nederland?” Deze vraag krijg ik regelmatig gesteld hier in Indonesië. Meestal beantwoord ik deze vraag met zoiets als “allebei de landen hebben zo hun mooie en minder mooie kanten”. Deze vraag schoot me te binnen nu we op de drempel staan. De drempel van Indonesië en Nederland.

Zo tussen de verhuisdozen in en de afscheidsmomenten door, probeer ik tijd te nemen om te reflecteren. Want ik hoef je niet uit te leggen dat (r)emigreren naar Nederland een grote stap is voor ons als gezin. We proberen de jongens voor te bereiden op deze grote gebeurtenis met een aftelkalender: nog zoveel dagen dan gaan we naar Nederland, met een vliegtuig van Garuda Indonesia naar opa en oma, de kou en de koeien. Ik moet denken aan een vriendin die ook op het punt stond om te verhuizen binnen Nederland. Ze vertelde me dat als ze het even niet meer zag zitten te midden van de verhuisstress ze dan aan mij dacht. Ik werd haar “bron van relativeringsvermogen”. Ik wil nu niet ingaan op al die documenten die we moesten verzamelen om Karel naar Nederland te krijgen en mij uit Indonesië, of voor onze spullen die verscheept worden. Ik wil jullie eigenlijk vooral uitnodigen om met mij achterom te kijken. Om door mijn lenzen heen mee te kijken naar Indonesië. Niet als “beter” of “minder” of als “klaagzang”, of “lofzang”, maar eerder als empirische waarneming: zo zag mijn huis, mijn leven er uit de afgelopen 7 jaar, eerst in Metro en daarna in Pugungraharjo, in de kerk, op mijn werk, in de provincie Lampung, in het land Indonesië. Kijk maar met mij mee.

Huis
Kijk maar mee in mijn huis waar…
-       … de schoenen, slippers, sandalen uitgaan voordat we naar binnen gaan.
-       … koekjes “slof” (zacht) zijn binnen een kwartier als je ze niet in een afgesloten bakje doet.
-       … mieren binnen no time een kruimeltje suiker hebben gevonden.
-       … we een deel van de vuilnis naar de “vuilnisbank” brengen, een deel moeten verbranden en een deel op de vuilnisbelt moeten storten.
-       … we niet kunnen drinken uit de kraan, maar grote gallons water moeten kopen.
-       … we “mandiën” (douchen) met koud water, door met een klein bakje water uit een grote emmer te scheppen.
-       … hagedissen op muren en plafonds lopen.
-       … we soms in huis kakkerlakken en ratten tegenkomen.
-       … we de hele dag door zweten.
-       … we bijna elke dag rijst eten.

Samenleving
Kijk maar mee in de samenleving waar:
-       … we elkaar opzoeken op religieuze hoogtijdagen: Kerst, Suikerfeest, Galungan (Balinees hindoefeest), e.d.
-       … religie heel nadrukkelijk aanwezig is in de samenleving, maar praten over religie en geloof op openbare plekken een taboe is.
-       … een haarstukje, sarong en kebaya de mode zijn tijdens bruiloften.
-       … corruptie eerder regel is dan uitzondering, maar na president Jokowi er dingen zijn veranderd ten goede.
-       … de kinderen en ik als celebrities worden gezien en mensen graag met ons op de foto willen.
-       … een maaltijd thuis wordt bezorgd een paar dagen voordat er iets te vieren valt (geboorte, bruiloft, e.d.).
-       … peuters al het volkslied leren (vraag maar aan Bram en Joren).
-       … motors de gangbare vervoersmiddelen zijn.
-       … afval een groot probleem is.
-       … de meeste begrafenissen binnen een dag na sterven plaatsvinden.
-       … Cintaling sinds kort is opgericht: creatieve vrouwen die bevriend zijn met vuilnis en daarvan mooie spullen maken.

Kerk
Kijk maar mee in de kerk waar:
-       … we elkaar een hand geven als we de kerk binnen gaan en ook als we weer naar huis gaan.
-       … we elkaar begroeten met “shalom”.
-       … we een gebed uit spreken na het inzamelen van de collecte.
-       … blonde Jezusfiguren het huis van gemeenteleden versieren.
-       … we op de grond zitten als we bij gemeenteleden thuis de wekelijkse Bijbelstudie bijwonen.
-       … we drie troostdiensten bij iemand thuis houden nadat iemand is overleden.
-       … maandelijks een groep gemeenteleden gevangenen opzoekt om samen te delen en het Evangelie te ontvangen.
-       … we doorgaan met leren om een diaconale kerk te zijn.
-       … de synode van de GKSBS uniek is in vergelijking met andere synodes in Indonesië met haar aandacht voor diaconaat, hulp aan boeren die met landrechten worstelen, biologische landbouw, de rol van de kerk te midden van een natuurramp, volwasseneducatie, enz.

Hart
Kijk maar mee in mijn hart waar:
-       … ik een bijzondere vriendschap koester met Wareh en Dedi, mijn oude buren en docent Engels op de Islamitische Hogeschool, met wie we wèl kunnen spreken over religie en geloof en wat ons beweegt.
-       … ik dankbaar ben voor de collega’s met wie ik samen heb gewerkt, voor wat ze me hebben geleerd.
-       … ik de mensen herinner die mij hebben geïnspireerd.
-       … ik dankbaar ben voor wat ik samen met mijn collega’s heb mogen opbouwen in kerk en samenleving.
-       … ik dankbaar ben voor alle afscheidsmomenten de afgelopen maand en in het bijzonder die 15 collega’s die we afgelopen maandagavond en -nacht over de vloer hadden, waaronder de voorzitter van de GKSBS. Voor de bemoedigende woorden en vriendschap.
-       … ik dankbaar ben voor de afgelopen 7 jaar waarin we hebben gegeven en ontvangen.

Toekomst
Kijk je ook mee naar onze toekomst? Nee, we hebben geen vergezichten gehad. We weten alleen een paar dingen over de nabije toekomst:
-       Op 29 januari vertrekken we naar Nederland.
-       Op 17 februari vindt de terugkomdienst plaats in Zoetermeer.
-       Op 31 maart word ik bevestigd in de Protestantse Gemeente ’s Heerenberg-Zeddam.

Misschien ken je het lied van Stef Bos:
Ik woon niet waar ik ben geboren
Leef altijd tussen wal en schip
Tussen het zuiden en het noorden
Daar zoek ik naar een evenwicht

Dit lied werd mijn lijflied deze afgelopen zeven jaar. En zal ook ons lijflied worden de komende jaren, want altijd zal er iemand van ons gezin niet wonen waar hij/zij is geboren. We zullen een evenwicht blijven zoeken tussen het oosten en het westen ook de komende jaren. In zekere zin zal ons leven altijd op de drempel plaatsvinden, op de drempel van Nederland en Indonesië.

We leggen ons leven op de drempel en onze toekomst in Gods handen met de woorden van een ander lijflied van Karel en mij, een lied uit de gemeenschap van Taizé:
Gott, laß meine Gedanken sich sammeln zu dir.
Bei dir ist das Licht, du vergißt mich nicht.
Bei dir ist die Hilfe, bei dir ist die Geduld.
Ich verstehe deine Wege nicht,
aber du weißt den Weg für mich

PS: dit is mijn laatste blog geschreven in Indonesië. Ik hoop in Nederland nog een afsluitend blog te schrijven t.z.t.

Over dit project

Het is niet eenvoudig om als boer in Zuid-Sumatra het hoofd boven water te houden. Veel boeren zijn arm en de verbouw van exportgewassen heeft de grond uitgeput. Yabima, de diaconale organisatie van de kerk van Zuid-Sumatra stimuleert boeren om voedselgewassen te verbouwen en hun land zo te bewerken dat de grond zich herstelt.
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Kerk versterkt werk en positie van boeren (Zuid-Sumatra)