Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Vrienden uit Congo

Thalie kan het niet bevatten maar het is echt zo, na jaren omhelsde ze Marike op 15 februari weer: ‘Ongelooflijk, we zijn samen in Zambia. Wie had dat ooit gedacht?’

Eindelijk weer samen

Thalie in elk geval niet. Ze heeft negen kinderen en elf kleinkinderen. Acht van hen wonen bij haar en haar man Mande in huis.  Verder woont haar schoonmoeder van bijna 90 bij hen in. Daarnaast moet het land bewerkt worden en geeft ze leiding aan vrouwengroepen van de kerk in de omgeving van Lubumbashi – dat alles vraagt haar toewijding, ze kan niet zo maar weg. Bovendien had ze geen paspoort. In juli 2018 heeft ze het aangevraagd om ons in november samen met Mande op te zoeken. Maar nee hoor, geen paspoort. In december kreeg ze het document eindelijk in handen. En nu, nu is het eindelijk zo ver: ‘we zijn weer samen, het is niet te geloven!’

Niet te geloven 1

‘Het is niet te geloven’ - Thalie bleef het herhalen. Toen ze chocolade ijs at (haar favoriet!), toen de gemeente een lied voor God in het Swahili zong (haar eigen taal!), toen ze een chitenge kreeg van een vrouw op Justo Mwale (haar Afrikaanse kledij!). 'Het is niet te geloven, ik ben voor het eerst in een ander land'. (haar diepe wens!).

Niet te geloven 2

‘Het is niet te geloven’ – we zijn het met haar mee gaan zeggen. Bijvoorbeeld toen we samen impala’s zagen, toen we samen kookten (Congolees!) en toen we uitrekenden dat we elkaar al 20 jaar kennen. Ook toen de dubieuze verkiezingsuitslag in Congo ter sprake kwam. En toen Thalie vertelde dat er vanwege de slechte weg geen busjes meer naar Sambwa gaan (een dorp 30 kilometer van Lubumbashi) en dat vrouwen dus dood gaan als er een complicatie is bij de bevalling.

Niet te geloven 3

Op 20 februari hebben we ze in alle vroegte op de bus gezet. Dan kun je dezelfde dag nog in Lubumbashi komen (550 kilometer van Lusaka). Eenmaal bij de grens bleek de grens al dicht. Thalie en Mande waren de volgende dag dus pas om 12.30 uur thuis. Het is niet te geloven maar wij zijn vanuit Lusaka sneller in Amsterdam dan zij in Lubumbashi…

Het was goed elkaar te ontmoeten. Toen ze weggingen zei Thalie: Aksanti kwa Mungu (dank aan God). We zeggen het met haar mee.

* Van 1998-2003 woonden we in Lubumbashi, Congo. In de kerk en op het werk hebben we Thalie (54) en Mande (58) leren kennen. We zijn vrienden geworden. Onze laatste ontmoeting met z’n vieren was in 2013.

Over dit project

In Zambia groeit de kerk en daarmee ook de vraag naar predikanten, die gemeenten kunnen leiden in soms arme en moeilijke omstandigheden. De theologische faculteit aan de Justo Mwale University in Lusaka biedt kwalitatief goed theologisch onderwijs. Er worden predikanten opgeleid, die een waardevolle bijdrage leveren aan kerk en samenleving. In de opleiding is veel aandacht voor onderwerpen, zoals hiv/aids, man-vrouw vraagstukken, mensenrechten, politiek, voedselveiligheid, klimaatverandering.
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Betrokken predikanten opleiden