Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Afscheid nemen bestaat helaas wel

Leendert-Jan en André blikken in een guesthouse in Beiroet terug op de Taizé conferentie die zojuist is geëindigd. Na vier intensieve dagen is het nog niet zo eenvoudig om al die indrukken in woorden te vatten.

Afscheid
Het is vijf uur ’s ochtends, en de wekker gaat. Je doet je ogen open in een inmiddels  vertrouwd bed, in een inmiddels vertrouwd huis. Maar direct dringt de realiteit tot je door: dit is al weer het einde. Het einde van het verblijf in deze kamer, en van het verblijf in dit huis. En bovenal het einde van het verblijf bij de mensen die in dit huis wonen, het gastgezin waar je mocht verblijven.

Gisterenavond was de laatste avond. Er is uitgebreid afscheid genomen en cadeaus zijn uitgewisseld. Chocolade, Delfts Blauw, tulpen en stroopwafels, Arabische koffie, Arak (sterke drank) en Libanese zoetigheid verwisselden van eigenaar. Op dat moment realiseer je je hoeveel je in vier dagen van deze mensen bent gaan houden. Zonder je ooit te hebben ontmoet stonden ze klaar om je mee te nemen naar hun huis. Je mocht enkele dagen meedraaien in hun leven: slapen in hun bed, mee-eten aan hun tafel en ze stonden elk moment voor je klaar om je ergens heen te rijden. Essentieel in een stad met steile heuvels zonder openbaar vervoer. En dat alles wordt gedaan in de grootst denkbare vriendelijkheid.

Oosterse gastvijheid
Libanezen zijn er trots op, hun oosterse gastvrijheid. Wij hebben mogen ervaren dat hier geen woord over gelogen is. Vanaf het moment dat je het huis binnen komt ben je de belangrijkste persoon die er op de aarde rond loopt. Alle eigen plannen worden opzij gezet, zodat de gast krijgt wat hij of zij wenst. En wat dat dan precies is, is voor beide kanten best even aftasten. Er ontstaat een soort van spel: de gastfamilie probeert het de gast maximaal naar de zin te maken. En de gast probeert zich zo beleefd en waarderend mogelijk op te stellen. Maar deze twee raken ook wel eens in conflict: bijvoorbeeld als de gastfamilie voortdurend eten aansleept. De gast moet hier beleefd iets van proeven, maar loopt op den duur toch tegen de grenzen van zijn of haar eetlust aan. En dan is het de kunst om duidelijk aan te geven dat het genoeg is, zonder de gastvrouw het gevoel te geven dat je haar inzet niet waardeert.

Nieuwe vrienden
Naast de gastfamilies moesten we vandaag ook afscheid nemen van de meeste van de nieuwe vrienden die we hebben gemaakt. Facebook en Instagram accounts werden uitgewisseld, WhatsApp groepen zijn aangemaakt om ook na deze intensieve dagen samen in contact te blijven. Mooi om te zien dat er niet alleen nieuwe contacten zijn opgedaan maar dat er ook echt vriendschappen zijn ontstaan. Hopelijk blijft het contact ook bestaan als ieder weer terug is in zijn eigen land.

Sightseeing
Als afsluiting van de conferentie zijn we vandaag met 4 bussen naar de Bekaa vallei gereden, waar we onder andere de tempel ruïnes in Baalbek bezocht hebben. Ontzettend bijzonder om tussen muren en op trappen te lopen waarvan de oudste resten meer dan 5000 jaar oud zijn. De tempels waarvan de ruïnes nog overeind staan zijn de tempel voor Jupiter en de tempel voor de god van de wijn, de god Bachus. Erg indrukwekkend! Daarna zijn we met de bussen naar een traditioneel Libanees restaurant gereden voor een echte Libanese lunch. ’s Middags hebben we ook nog een grote wijngaard bezocht waar wijnvaten liggen opgeslagen in 2 kilometer lang grottenstelsel.

Vanavond zijn we weer aangekomen bij ons guesthouse waar we de komende 2 nachten hopen te verblijven. Wat we de komende dagen gaan doen lees je in een volgende blog.

Voor nu gaan we snel ons bed opzoeken, want het was vanmorgen vroeg opstaan.

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project