Van Engineer naar Pastor
Gisterenavond landden we om 00.45 uur op Schiphol, moe maar zeer voldaan. De eerste berichtjes stromen al weer binnen in de groepsapp van lekker geslapen, tot kinderen al weer naar school gebracht.Na een intensieve week samen is het toch wat lastig om elkaar los te laten. Wat bracht de laatste dag ons in Libanon.
Herenigd met moeder na 8 jaar
Alex, een van onze deelnemers woont al wat jaren in Nederland maar is afkomstig uit Syrië. Hij is met ons mee vanuit de Lutherse Kerk in Amsterdam net zoals André, een van de predikanten van deze kerk. Vandaag zal Alex na meer dan 8 jaar zijn moeder weer in zijn armen kunnen sluiten. In de ochtend zijn wij misschien nog wel zenuwachtiger en emotioneler dan Alex. Het idee dat wij door een oorlog onze ouders voor zo’n lange tijd niet zouden kunnen zien is niet voor te stellen. Alex zal zijn moeder ontmoeten op de centrale plek van de taxi’s uit Syrië. Zij mogen niet verder Beiroet in. Samen met zijn moeder sluit hij later aan bij ons programma. En wanneer hij zijn entree maakt met zijn moeder slik ik een brok in mijn keel weg maar zie ook een andere Alex. De warmte en liefde die zijn ogen uitstralen veranderen zijn hele blik. Moeder en zoon herenigd na zoveel jaar, amen!
Van Engineer naar Pastor
In de tussentijd hebben wij een gesprek gehad met Rima Nashrallah. Assistent professor praktische theologie aan de NEST, de Near East School of Theology en 1 van de 3 vrouwelijke pastors die de protestantse kerk kent in Libanon. Rima is getrouwd met Wilbert van Saane en wonen sinds 2014 met hun kinderen Christina en Pieter in Libanon. Rima is zelf Libanese en opgegroeid in het land maar heeft gestudeerd aan de Protestants Theologische Universiteit van Amsterdam. Ze zijn uitgezonden via Interserve en Kerk in Actie draagt aan hun uitzending bij. Op de vraag wat het verschil is tussen het Christelijke geloof in Nederland en Christelijke geloof in Libanon zegt ze: heb je even? Het grootste verschil is misschien wel dat je in Nederland jezelf moet verdedigen als je gelooft. In Libanon is de cultuur doordrenkt met religie, het is vanzelfsprekend dat je gelooft.
Bij ons gesprek zitten ook 4 Syrische studenten van de NEST. We vragen ze wat hun dreef om pastor te worden. We zijn onder de indruk van een van de studenten wanneer hij vertelt dat hij 8 jaar geleden niet had kunnen bedenken dat hij pastor zou willen worden. Hij studeerde techniek maar toen de oorlog uitbrak en hij om zich heen vrienden en familie verloor kwamen de levensvragen wat hem er uiteindelijk toe bracht om deze vragen te gaan onderzoeken in het geloof. En zo worden we ook vandaag weer geconfronteerd met de verschrikkelijke oorlog die in Syrië gewoed heeft. Tegelijkertijd zijn we onder de indruk van de drive van deze jonge mensen om straks weer terug te gaan naar Syrië om er te zijn voor hun volk.
Onze dank is groot
En dan is het tijd om nog een paar uur zelf door te brengen in Beiroet om zo langzaam maar zeker terug te gaan keren naar Nederland. De wijk waar de NEST staat ligt aan het water. Ook bevindt zich in deze wijk de University of America, een prachtig gebouw in een prachtig park met uitzicht op de zee. Het doet ons goed om even te wandelen, nog wat laatste inkopen te doen en los te komen van alle indrukken van afgelopen dagen. Niet dat we ze niet meenemen naar Nederland, dat zullen we zeker doen. Maar het is goed om ons ook weer voor te bereiden op terugkeer. Zodra we het vliegtuig uitstappen is daar ons Nederlandse leventje weer. Ouders, geliefden, vrienden, kinderen die blij zijn om je weer te zien en ook weer aandacht vragen. Veel zul je kunnen delen maar ook veel niet. De een zal nog even tijd hebben om bij te komen, de ander staat morgenochtend al op het schoolplein. Maar dat we een onvergetelijke evaring samen hebben gehad dat is duidelijk en dat het iets met ons gedaan heeft dat ook. Het zal zeker doorwerken in ons eigen leven ook al pakken we dit straks weer op.
Dank je wel Libanon met je enorme gastvrijheid. Dank je wel broeders van Taizé en het welcome team voor het organiseren van the Taizé International Eucumenical Youth meeting en een dank aan de 12 kerken van het Midden Oosten die aan dit event meegewerkt hebben
Hanneke
