Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Van powervrouwen tot geestelijken in indrukwekkende gewaden

Tijdens het Taizé event maak je heel wat mee... Van gezamenlijke maaltijden in een parkeergarage tot samen een poging doen om een kaars brandend te krijgen met een hoge geestelijke. Hoe vergaat het Lisa en Wilma momenteel in Beirut? Zij doen hun verslag van de afgelopen twee dagen.

Lisa en Wilma verblijven bij het echtpaar Patricia en Ibrahim, in de zestig en met vier volwassen dochters. Patricia is betrokken bij de Maronitische Kerk, de grootste kerk in Libanon. Drie van hun dochters wonen in Europa, op zoek naar een betere toekomst omdat in Libanon vaak minder goede baankansen zijn. Het is voor het echtpaar en ook voor de enige dochter die wel in Beirut is gebleven (omdat ze, zoals ze zelf zegt, te gehecht is aan haar familie) niet gemakkelijk. Maar het is een realiteit waar veel families hier mee te maken hebben. Lisa en Wilma verblijven in de kamer (met eigen badkamer!) van twee van de dochters. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Oude foto's met vriendinnen aan de muur, een vulkaanlamp uit de jaren '90 en een rij sporttrofeeën.

Powervrouwen in het Midden-Oosten

We pakken de draad weer op bij de zaterdagmiddag. Een groot deel van onze groep bezocht de workshop over de uitdagingen waar vrouwen mee te maken krijgen in Libanon. Eén van de sprekers was Rima Nasrallah, zij geeft les op de Near East School of Theology en wordt daarin ondersteund door Kerk in Actie, maar tevens is zij sinds november de derde vrouwelijke predikant van het Midden-Oosten. Ze vertelt haar verhaal. Over de roeping die ze van jongsaf voelde om de kerk te dienen (maar dan niet als non, vaak de enige positie voor vrouwen om in de kerk te werken), haar carriere als ingenieur in de telecomindustrie (waarbij ze regelmatig de opmerking naar haar hoofd kreeg dat ze vooral moest oppassen dat ze haar nagel of hak niet brak als ze weer een elektriciteitsmast in moest klimmen...), maar ook de keuze om uiteindelijk theologie te studeren en het frustrerende gevoel dat mannelijke studiegenoten drie maanden na hun afstuderen predikant werden terwijl zij daar uiteindelijk jaren op heeft moeten wachten. Even indrukwekkend was het verhaal van een progressieve islamitische theologe, die weigert alleen over vrouwenzaken te schrijven en haar eigen theologie over andere religies heeft gepubliceerd. Tot slot was er een katholieke vrouw die altijd de roeping heeft gevoeld om priester te worden en nu waarschijnlijk de eerste vrouwelijke diaken wordt in 1500 jaar. Alledrie inspirerende powervrouwen, als je je bedenkt wat voor obstakels zij hebben moeten trotseren om hun roeping achterna te gaan.

Kerkelijke kledij en hoofddeksels

Iedere middag en avond is er in de Seaside Arena een Taizéviering (in de ochtend wordt dit gedaan bij de gastparochie). Je moet je een enorme rechthoekige ruimte voorstellen met blauwe vloerbedekking, waar alle jongeren op gaan zitten. Achterin rijen kaarsen en het prachtige Christusmozaiëk van de Chorakerk in Istanbul geprojecteerd op de muur. Links daarvan een icoon van Maria met Jezus en rechts een groot kruis. Dit kruis wordt elke avond in het midden neergelegd. Je kunt hier dan heen lopen en met je hoofd op het kruis bidden. Op die manier kun je al je moeilijkheden bij Christus brengen. Ontzettend veel jongeren maken hiervan gebruik! Extra indrukwekkend als je je bedenkt uit wat voor contexten deze jongeren komen. Zo zijn er 100 jongeren uit Syrië gekomen en is er ook een grote groep uit Palestina (allemaal met dezelfde sweater 'Youth from Palestine, rooted in Christ').

Wat grote indruk maakt op de groep zijn de vele geestelijken die hier rondlopen, allemaal in vol ornaat. De kunst is dan om te kijken uit welke kerk zo'n priester afkomstig is. De meest in het oogspringend is een Armeens Apostolische priester met een soort 'vuilniszak' op zijn hoofd. Zij zitten vooraan bij de Taizébroeders. Met een deel van onze groep zaten we zondagavond bij hen in de buurt. Halverwege de viering staken de geestelijken hun kaarsen aan. Vervolgens werd dit kaarslicht doorgegeven aan alle jongeren, die bij de ingang ook een kaars hadden gekregen. Het is dan best bijzonder als je dan, zoals in het geval van Lisa, een orthodoze geestelijke voor je hebt die heel geconcentreerd jouw kaars probeert aan te steken, maar dat dit steeds niet lukt omdat het vlammetje dooft. Gelukkig kon het licht uiteindelijk toch doorgegeven worden. Op de achtergrond het bekende Taizélied 'Jésus le Christ lumière intérieure' (Jezus, U bent het licht in ons leven). Een heel indrukwekkend gebeuren om 1600 van die kaarsen te zien branden! 

Er valt natuurlijk nog veel meer te vertellen. Zoals de overdaad aan eten die je krijgt voorgeschoteld bij het gastgezin, het bezoek aan de mis van de lokale parochie, de Bijbelstudies in de kleine groepen in de ochtend (incl. creatieve werkvormen), maar voor nu houden we het hier even bij. Dat is aan de volgende bloggers!

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project