Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

De kerk is weer aanwezig in Caïro en hóe!

De straten worden straatjes en dan steegjes tussen hoge woongebouwen. Geen auto kan passeren, de gaten en hobbels kun je niet ontwijken. Met 4 volwassenen en dozen met Bijbels krast het chassis over het asfalt, nee een modderweg. En dan ligt er een kuub zand voor de bouw midden op de weg. Cokkie van ´t Leven, relatiebeheer van Kerk in Actie, bezoekt Egypte en ziet het werk van het Egyptisch Bijbelgenootschap voor kinderen in Caïro. Kerk in Actie steunt dit belangrijke werk.

´We moeten omrijden. Zelf google kon hier niet filmen. De GPS laat het afweten. “Mevrouw, is er hier een kerk?” Jazeker, links en rechts en opgelucht ademhalen: een groot uithangbord. Zie hier is het - de Evangelische Kerk van El Hosos´, vertelt Cokkie, ´mijn begeleiders zijn trots, zij hebben mij in de auto tot aan de deur van de kerk gebracht.

Christelijke wijk
In deze wijk verzamelen de bewoners het afval van de grote stad. Het wordt als handelswaar zorgvuldig gerecycled. Schapen en varkens eten ervan. De mensen in deze wijk zijn niet eens de allerarmsten volgens mijn begeleiders. Het vuil brengt goed geld op, maar het is hard werken. Zij recyclen werkelijk alles. Meubels van riet en kleden van resten stof. Sieraden van resten plastic.

Deze wijk telt 4 miljoen inwoners waarvan 2 miljoen christenen. Dit is een plek waar de Egyptische christenen wonen. Er was eens een visionair zendeling uit de USA die midden in deze christelijke wijk een groot kerkgebouw realiseerde. Hij overleefde zijn levenswerk maar kort. De kerk werd weer gesloten. Een periode van 15 jaar leegstand volgde.

Dominee Samuel Zaki Soliman verliet zijn grote gevestigde kerk in de provincie Luxor en verruilde die voor zijn roeping: pastoraat onder de allerarmsten. Hij nam zijn intrek in het lege kerkgebouw en begon met schoonmaken, slangen doodslaan (wel 15!) en meubilair kopen. Hij startte een Service Committee Council voor onderwijs, gezondheidszorg en micro-business. Nu komen er regelmatig vrijwilligers, dokters en verpleegkundigen naar de wijk om gratis de inwoners te helpen. Binnenkort hoopt de pastor een kliniek te starten in het kerkgebouw, want vuilnisophalers en hun families staan nu eenmaal bloot aan forse gezondheidsrisico’s.

Groeiende kerk
Ds. Samuel vertelt me over zijn opties om hier een kerk te doen herleven: evangeliseren, sociaal werk en toestemming van de overheid. Eerst moest hij de officiële documenten bemachtigen om hier kerk te mogen zijn. Zijn wekelijkse gebedsgroep trok al snel gelovigen. De autoriteiten verstrekten de benodigde vergunningen. Toen de kerk een feit was sloot deze wijkgemeente zich aan bij de Presbyteriaanse Kerk van Egypte (in het Arabisch: de evangelische kerk van Egypte). In 2006 werden de eerste 55 trouwe kerkgangers kerklid, en 5 jaar later waren er twee keer zoveel leden.

Op zondag zitten er veel meer kerkgangers in dit grote gebouw. En kinderen. Gewoon omdat ze graag mee willen doen. Gaandeweg besluiten steeds meer christenen ook lid te worden. In Egypte zijn de meeste christenen Kopten, maar binnen de kleine restgroep protestanten zijn er ruim 30 gevestigde kerken actief. Hier in de wijk wachten vooral de protestanten op onderdak en een eigen kerk.

Het motto van ds. Samuel: permanent leren. Hij studeerde theologie, filosofie, pastoraat, en schrijft nu een PhD aan een Amerikaanse universiteit. Maar zegt hij: de beste leerschool is het echte leven, hier in de wijk. Ds.Samuel is fervent voorstander van de erkenning van de rol van vrouwen in de kerk . 80% van de kerkleiders in zijn kerk zijn vrouwen. Hij schrijft boeken over evangelisatie, vrouwen in de Bijbel, en over vrouwen in het ambt.

Eigen persoonlijke Bijbel
Wij zijn hier op bezoek met het Egyptisch Bijbelgenootschap. Ik kom een levendige kerkzaal binnen, zo’n 150 kinderen komen naar de jeugddienst. Vooral moeders kijken van achter uit de zaal toe. Vanavond is hier ook een speciale dienst voor vrouwen.

Iedereen krijgt vandaag een kleurboek met platen uit het Oude Testament. De winnaars van de bijbelcompetitie (een programma van het Bijbelgenootschap) ontvangen een handdoek met hun naam erop als cadeau van hun kerk en een officiële competitieprijs: een prachtige kinderbijbel in kleur. Alle schoolkinderen die de lagere school verlaten, ontvangen hun eigen persoonlijke Bijbel en alle kinderen uit de voorlaatste klas oefenmateriaal bij het vak “godsdienstles” dat verplicht is op Egyptische scholen. Modern, interactief lesmateriaal.

De kinderen zijn in hun zondagse kleren gekomen. Zij genieten van de clowns (dramaprogramma door het Bijbelgenootschap) en hun grappen en zingen en dansen op Arabische kinderliederen. Ik versta er weinig van, maar begrijp de beelden: leef een goed leven, hou van elkaar, Jezus is er ook voor jou. Meneer Mumtaz constateert tevreden dat ik nu de belangrijkste onderdelen van het werk van het Bijbelgenootschap voor kinderen heb kunnen zien. Drama hoort daar bij.

Het is een vrolijke boel in het kerkgebouw, dat na de grote schoonmaak nog wel een laagje verf zou kunnen gebruiken. Alles is hier eenvoudig, maar aan ruimte geen gebrek. Een kerk op de groei gebouwd.

Als we vertrekken mag ik een gebed uitspreken: voor de wijk, de pastor, en het Bijbelgenootschap dat zich zo actief inzet voor het welzijn van de kinderen. Twee miljoen christenen – en veel te weinig kerken. Daar kun je wat aan doen.´

Over dit project

Bijbels zijn in Egypte lang niet zo vanzelfsprekend als in Nederland. Veel christelijke gezinnen hebben geen geld om een Bijbel te kopen. Dankzij de jaarlijkse bijbelcompetitie lezen tienduizenden kinderen tóch bijbelverhalen. En hun familie doet mee!
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Bijbelcompetitie stimuleert bijbellezen