Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Af- en aanhechten

Weblog 56 Wat is de tijd toch snel gegaan! Het lijkt net gisteren dat ik de laatste blog schreef over hoe moeilijk afscheid nemen is. En morgen sta ik bij leven en welzijn al met kinders en koffers op Ben Gurion, op weg naar Nederland. Gelukkig mag ik terugkijken op een heel goede afsluitingsperiode.

Het afscheid was intens maar goed. Mijn afscheidsfeest in de Redeemer Church was een prachtige afronding van alle contacten die ik hier heb mogen opdoen. Alle gasten brachten wat te eten mee, er werden mooie verhalen opgediept en we mochten hardop uitspreken hoeveel we voor elkaar hebben betekend de afgelopen jaren. Ook al was het emotioneel, het was ook zeer bemoedigend. Omdat ik niet wist hoeveel mensen er zouden komen, heb ik als afscheidscadeau een stuk viool gespeeld met een vriendin op cello en iedereen een kaartje meegegeven met een foto en een bedanktekstje. Zo hopen we contact te blijven houden, ook al zal de intensiteit daarvan natuurlijk wel veranderen vanwege de afstand. Maar dat weten we allemaal. Deze afgelopen jaren hebben we in ieder geval met elkaar op mogen lopen in het Heilige Land, God zij dank!

We hebben ook een afscheidsdienst gehad in de Duitse gemeente, één in de baptistengemeente en een afsluiting van de school van de kinderen. Al met al een zeer bewogen tijd, waarin ik opnieuw besefte hoeveel mensen we hier hebben mogen leren kennen en van wie we zijn gaan houden.

Tegelijkertijd zijn we aan het vooruitkijken: wat zal de toekomst voor ons brengen? Misschien weten sommigen van jullie dat Ilja en ik van plan waren in Engeland theologie te gaan studeren, zodat we opnieuw konden worden uitgezonden, maar dan als docenten Bijbelse vakken. Dit plan van studie en wonen in Engeland heb ik proberen door te zetten. Een maand geleden bleek echter dat er vanuit het college geen woonruimte voor ons beschikbaar was en dat de middelbare school waar ik vorig jaar al met de kinderen was wezen kijken, vol was. Marieke en Niels zouden dan elk in een ander dorp naar een andere school moeten en dat zagen we alle drie niet zitten. Marieke stelde daarom voor dat ik online zou studeren vanuit Nederland en dat was mogelijk. Daarna ging het snel. De kinderen wilden graag bij oma in Ermelo gaan wonen en daar werden ze ook hartelijk welkom geheten op een middelbare school. Ons plan is dus nu om naar Ermelo te verhuizen, waarbij ik me de komende twee jaar hoop te verdiepen in theologische boeken en de kinderen in de Nederlandse (school)cultuur. Wat er daarna op ons pad komt, is in Gods handen. We zeggen steeds opnieuw: stap voor stap.

Daarnaast willen we de afsluiting van onze uitzending ook in Nederland niet ongemerkt voorbij laten gaan. Op vrijdag 13 september is de presentatie van het boek waar ik afgelopen jaar aan geschreven heb, Dagboek uit Jeruzalem, en de officiële afsluiting van mijn uitzending namens Kerk in Actie. Zie ook: https://www.protestantsekerk.nl/agenda/boekpresentatie-en-afscheid-uitzending-marleen-anthonissen-van-der-louw

Tevens is er daarna van 30 september tot 10 oktober een afsluitingstoernee gepland. Mocht jouw gemeente belangstelling hebben voor een lezing van mij, meld je dan aan bij Kerk in Actie via: w.wolswinkel@protestantsekerk.nl (Relatiebeheerder Midden-Oosten)

Dus wellicht tot ziens in Nederland!

Voor nu: ontzettend bedankt voor al jullie meeleven, meelezen en meebidden! Zonder dat zou deze uitzending niet zijn geworden wat het nu geweest is. Daarom zeg ik nog eens: onderschat nooit de kracht van het gebed en nogmaals heel erg bedankt voor jullie eigen inbreng in dezen!

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project