Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Leeglopende dorpen door dezelfde toekomstdromen

De groep die in Varatic verblijft hoort vandaag over de leegloop van de dorpen en de jongeren in het zomerkamp delen hun toekomstdromen met elkaar.

Vandaag hebben wij een rondleiding gehad van Priester Chenadie en zijn twee zonen Daniel en Sergiu die ook voor de vertaling zorgen. Ons eerste bezoek was aan de basisschool. Deze kinderen gaan van 8 to 18 uur naar school en krijgen hier ook eten. Ook hebben we de middelbare school bezocht. Beide scholen worden op dit moment gerenoveerd door medewerkers van de school en vrijwilligers.  Depriester vertelt ons over de situatie van het dorp. Ook dit dorp heeft last van emigratie. Wanneer de kinderen 18 zijn vertrekken ze bijna allemaal naar het buitenland. Ouders zijn vaak al vertrokken en kinderen blijven bij de grootouders wonen. Ze volgen de ouders wanneer ze klaar zijn met de middelbare school. En zo loopt het dorp langzaam leeg.   

We liepen langs het gemeentehuis en daar zagen we het geschenk van de kinderen van de kindernevendienst uit Leusden hangen. Gisteren bij onze aankomst hebben we dit aan de priester overhandigd. We vinden het erg bijzonder dat het cadeau al zo snel een plaatsje heeft gekregen op een belangrijke plek in het dorp. 

De rondleiding geeft ons een goed beeld van het dorp. Dit is toch heel wat anders als het leven in de twee steden die we hier bezochten in Moldavie, laat staan Leusden. Uiteraard zijn we hier niet alleen op het dorp om te zien hoe men hier leeft. Vanmiddag gaan de handjes uit de mouwen en schilderen we de deuren van een paar ouderen uit het dorp die het zelf niet meer kunnen.  Vavanond hebben ze nog een activiteit voor ons bedacht: We mogen gaan koeiemelken. Zou het ons lukken om een emmer vol te krijgen?

Update zomerkamp: dag 2

Het eerste wat we deden toen we wakker werden, was kijken of we niet door het bed gezakt waren. Eergisteren was dat namelijk wel het geval. Hierna gingen we ontbijten, wat bestond uit zoete havermout en thee. Toen Fabiënne zag dat Zwier nog leefde na het eten van een ei durfde zij er ook een te pakken. Na het ontbijt deden we een balspel waarbij je moest vertellen hoe jouw nacht was. Antwoorden waren: kort, veel muggen, rustig, kikkers in mijn kamer of gezellig.

Na even vrije tijd gingen we in een soort schema schrijven over onze toekomstdromen en hoe we deze waar kunnen maken. Het viel ons op dat bijna alle Moldaviërs familie op de eerste plek zetten. Ze zijn er zich ook bewust van dat ze veel geduld en moed nodig hebben om deze dromen waar te kunnen maken, terwijl wij, als Nederlanders, meteen aan de slag kunnen als we dit zouden willen.  Toch zijn sommige dingen hetzelfde, zoals willen studeren, werken en een familie hebben. 

Bij de lunch was Fabiënne op kipdiëet terwijl Rachelle en Wietske op de vegetarische tour waren. Zwier heeft zoals gewoonlijk zo veel gegeten als mogelijk was. De meiden uit de groep hebben na de lunch hun vrijetijd besteed aan  het "opleiden" van de begeleiders voor de armband workshop van woensdag. Nadat de meiden gevorderde armband makers waren geworden, was het tijd om te gaan voetballen met alle jongens van het kamp en de Nederlandse jongeren in de plaatselijke "zandbak". Ondanks de staat van het veld hebben we allemaal weten te scoren en Wietske heeft een goede poging gewaagd. Om af te koelen van het voetballen kregen we allemaal een ijsje waarna iedereen mocht gaan uitrusten in zijn of haar bed of douchen.

Geschreven door Zwier, Fabiënne, Rachelle en Wietske.

 

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project