Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Plakzoenen bij de deur

Els vertelt in deze blog over de bezoeken aan de eenzame ouderen in Rotunda en de jongeren doen verslag van hun laatste dag in het zomerkamp.

Priester Adrian heeft voor 12 mensen uit zijn parochie voedselpakketen gekocht. Zijn zoontje van 4 heeft hem hierbij geholpen. Suiker, olie, meel, macaroni, koekjes e.d. zaten in het pakket. Met Adrian, en Elena als tolk, bezochten we de mensen. Het heeft ons elke keer ontroert hoe blij de mensen waren met onze komst. Veel  weduwen van 80 jaar en ouder hebben we bezocht. Dat er mensen helemaal uit Nederland naar hen toe gekomen zijn om hen dit pakket te brengen vonden ze wel heel bijzonder.

Ze vertellen graag over hun leven: Hoe oud ze zijn, getrouwd, wanneer ze weduwe geworden zijn. Op de vraag naar kinderen is vaak het antwoord dat ze ergens anders wonen en dat ze nauwelijks op bezoek komen. Het valt op dat er ook bijna geen foto’s van kinderen of kleinkinderen aan de muur hangen.

We horen schrijnende verhalen: man overleden, 3 kinderen ook allemaal overleden. Of, man overleden, 1 zoon gekregen die op 36 jarige leeftijd vanwege alcoholproblemen ook overleden is. Zoveel verdriet. Een van de vrouwen kan moeilijk lopen, heeft altijd pijn in haar benen. Ook haar man is overleden en staat er alleen voor. Haar gehandicapte dochter, die naast haar woont, kan ze niet meer verzorgen en daar heeft ze veel verdriet van. Wat ook vaak ter sprake kwam was de oorlogstijd, velen dragen een oorlogstrauma met zich mee.

Van de regering krijgen ze 55 euro per maand en dat is net genoeg om de kosten van elektriciteit en hun vaste telefoon te betalen. Groente wordt verbouwd in eigen tuin en wordt nog in weckpotten bewaard voor de winter.  Soms krijgen ze hulp van de sociale dienst. 2 x per week om wat houtjes te hakken voor de winter en wat boodschapjes te doen. Maar die hulp moeten ze wel zelf regelen en velen van hen zijn analfabeet. Als mensen ziek zijn moeten ze zichzelf zien te redden. Er is geen buurman die ze even naar het ziekenhuis brengt. Zoals er werd gezegd; het is het leven zoals in de jungle.

Wat ze zo de hele dag doen? Veel slapen, even naar buiten om de kippen te voeren, een beetje eten klaar maken.  Opmerkelijk in het hele gebeuren is dat de mensen 2 huizen hebben. Dit is iets wat je alleen in Moldavië vindt, 1 mooi verzorgd huis om in te trouwen en feest te vieren maar misschien nog wel belangrijker voor hun begrafenis. In het huis waar ik slaap  vindt je stapels  mooi geborduurde kleden en kussens, om op de begrafenis uit te delen. Mijn gastvrouw zelf woont in het kleine huis ernaast. Ook de mensen die we vanochtend bezochten hebben 2 huizen. Het huisje waar ze in wonen is een armoedig krot.  Adriaan zegt dat ook hij dit heel raar vindt: "je leeft nu, waarom pas gebruiken na je dood. Maar dat is een kwestie van trots. De meeste Moldaviërs houden vast aan deze traditie.

Op de vraag wat het geloof voor ze betekent, laten ze me trots de Jezusplaatjes zien die aan de muur hangen of het kruisje wat ze om hebben. Ze bidden elke dag met God, dat geeft hen troost.Een paar keer hebben we aan het einde van een bezoek voor de mensen Laudate Omnes Gentes gezongen. Adrian heeft gebeden of we spraken samen het Onze Vader uit, ieder in zijn eigen taal. Dit zorgde voor emoties bij de mensen maar ook bij ons. Zo ontzettend dankbaar voor ons bezoek.

Na een afscheid met de woorden God bless you, werden we na een aantal dikke plakzoenen bij de deur weer uitgezwaaid. De oudere generatie zal altijd met je meelopen naar de deur, hoe moeilijk ze ook ter been zijn. Een van de vrouwen vertelde ons dat ook dat bij de gastvrijheid van het Moldavische volk hoort.


Update zomerkamp: dag 3

De derde dag van zomerkamp is ten einde gekomen. Alle jongeren hebben gewerkt aan een presentatie. Hierin stond de gemeenschap waar ze nu onderdeel van zijn centraal. Daarnaast moesten ze de gemeenschap uitbeelden zoals ze die in de toekomst voor zich zien om hun persoonlijke doelen te behalen. Er waren duidelijke verschillen tussen de presentaties van de Moldavische en Nederlandse jongeren. Zo was een groot deel van Moldavische jongeren vastberaden dat ze na het behalen van hun studie in het buitenland wilden gaan wonen. Ook waren ze materialistischer ingesteld ten opzichte van de Nederlandse jongeren. 

Het moment van inpakken en afscheid nemen kwam daarna dichterbij. Dit deden we door in een cirkel te gaan staan en één voor één in 1 woord te omschrijven wat het zomerkamp voor ieder van ons heeft betekend. Woorden die genoemd waren bijv Joy, Goodbye, luck, happiness, learned, happy, thankful, interesting and amazing.

We stappen in de bus. Een grote variëteit aan wegdek komt voorbij. Brede stroken waar wel zes auto's naast elkaar zouden kunnen rijden. Keurig geasfalteerde tweebaanswegen, wegen met gaten, losse stukken asfalt, gravel en lappendekens van gerepareerde wegdelen. Her en der is te zien dat veel van de infrastructuur nog uit de tijd van de Sovjet Unie stamt. In hekken zijn rode sterren verwerkt en bij vrijwel ieder dorp staat een statig monument van metaal en beton waarin de plaatsnaam is weergegeven. Wat verder op de route komen we zelfs een levensgroot standbeeld van een rode hamer en sikkel tegen. We rijden een brug over en zien in grote letters Varatic staan in de groene heuvels van Moldavië.

We zijn op de plaats van bestemming! Hier zullen de Nederlandse jongeren in tweetallen in gastgezinnen worden ondergebracht. Om zo te ervaren hoe het leven van een Moldavische leeftijdsgenoot eruit ziet. Dat is natuurlijk best spannend, maar ook een hele bijzondere kans. Over de ervaringen die hier opgedaan worden zal zeker later meer te lezen zijn. Voor nu kan in ieder geval gesteld worden dat de jongeren veel van elkaar geleerd hebben en dat ze buiten hun comfortzone getreden zijn. Dat zijn mooie leerzame ontwikkelingen.

Namens de jongeren,

Peter

 


 

Over dit project

Door de economische situatie werken veel inwoners van Moldavië in het buitenland. Ouderen en kinderen blijven alleen achter. Moldovan Christian Aid (MCA) ondersteunt kerkelijke gemeenten om er voor deze kwetsbare mensen te kunnen zijn en helpt voorgangers bij hun diaconale initiatieven.
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Kerk helpt kwetsbare mensen