Verbonden met Hong Kong
Vandaag is het precies een maand geleden dat honderdduizenden mensen in Hong Kong de straat opgingen om te protesteren tegen de invoering van een wet die uitlevering aan landen waarmee geen uitleveringsverdrag bestaat, en dus ook aan China, mogelijk maakt. De protestbeweging groeide door, op zondag 16 juni gingen maar liefst twee miljoen mensen de straat op, en dat op een bevolking van 7 miljoen.
Op 1 juli, Hong Kongs nationale dag, de dag waarop de stad in 1997 werd teruggeven aan China, kreeg de protestbeweging een nieuwe impuls en vulden honderdduizenden vreedzame betogers de straten van Hong Kong. Helaas eindigde die dag met gewelddadigheden, een kleine groep vooral jongere demonstranten drong met geweld het parlementsgebouw binnen. Daar richtten ze vernielingen aan en bekladden muren. Dat was in Hong Kong niet eerder voorgevallen. Arrestaties en afkeuring volgden, maar het betekende niet het einde van de protesten. Ook afgelopen zondag, 7 juli, vulden zich de straten van de stad, nu in het stadsdeel Kowloon, vreedzaam en massaal.
Wat in Hong Kong nu een maand aan het gebeuren is, is op zichzelf niet zo verrassend, Hong Kong heeft een traditie van protesten. Mensen in Hong Kong zijn beducht op de toenemende invloed van het moederland en het verlies van vrijheden. De democratische waarden zijn de afgelopen jaren steeds verder onder druk komen te staan. Zo werden verkopers van kritische boeken opgepakt, democratisch gekozen China-kritische parlementsleden de zetel ontzegd, een politieke partij die onafhankelijkheid beoogt verboden, een journalist het land uitgezet, maar de druppel was het wetvoorstel.
Toen ik in april terug was in de stad, om op uitnodiging van het Luthers Theologisch Seminarie (LTS) een intensieve cursus te geven, sprak iedereen, ook de collega’s en ook onze zusters en broeders van Kowloon Union Church, met angst en beven over het wetsvoorstel. Het verbaasde dus niet dat men de straat op ging om te protesteren. Bijzonder is dat dit keer niet alleen de gebruikelijke groepen protesteren, maar ook mensen uit het bedrijfsleven en zelfs pro-Beijing partijen doen mee. De geest van verzet tegen toenemende invloed van China in Hongkong, is overgeslagen.
Wat ook lijkt te zijn overgeslagen, is het christelijk geloof. Van meet af aan speelt dat een rol. Occupy Central, de beweging die in 2012 opgericht werd om democratische waarden in Hongkong te beschermen wordt geleid door christenen. Later mondde Occupy Central uit in de Paraplu-beweging, die in 2014 het centrum van de stad bezette. Joshua Wong, een van de leiders toen en van nu, komt uit een overtuigd christelijk gezin. Toen op een bepaald moment het protest zich ook begon te richten tegen het politiegeweld, was het werkelijk indrukwekkend om te zien en te horen hoe in een menigte tegenover een haag van zwaar bewapende politieagenten iemand het lied Sing Halleluyah to the Lord inzette. Het werd overgenomen en urenlang steeds opnieuw door de duizenden meegezongen: https://time.com/5608882/sing-hallelujah-to-the-lord-protestors-hong-kong-extradition-anthem/
Terwijl in China de ruimte voor religie steeds kleiner wordt, willen mensen in Hong Kong ook de ruimte die er op dat gebied wél is, vasthouden. De waarden waarvoor mensen in Hong Kong nu de straat op gaan, zijn ook onze waarden. Daarom is het juist nu van belang naar de mensen in Hongkong te luisteren en de relaties die er vanuit kerken en maatschappelijke organisaties, vanuit het onderwijs en het bedrijfsleven, zijn opgebouwd met Hongkong te versterken. Het is te hopen dat dat luid en duidelijk gebeurt. Laten we ons blijven realiseren dat de mensen die in Hong Kong Halleluja voor de Heer zingen, ook voor onze waarden opkomen. ‘Hong Kong’ verdient onze blijvende betrokkenheid en steun.*
Leusden, 9 juli 2019,
Tjeerd de Boer en Kathleen Ferrier
*Dit blog is een aangepaste versie van artikelen die eerder verschenen in het Friesch Dagblad (20 juni) en CW-Opinie (27 juni) en een ingezonden artikel op de opiniepagina van het Nederlands Dagblad (5 juli).
