Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Thuiszorg van Home Care: een warme bron tussen vier muren van eenzaamheid

Als je oud en ziek bent in Moldavië, is er geen vanzelfsprekende zorg zoals in Nederland voorhanden. Kinderen zijn vaak naar het buitenland vertrokken op zoek naar werk. Een leven alleen tussen vier muren is de orde van de dag. Home Care, partner van Kerk in Actie, doet wat ze kan en geeft hen liefdevolle thuiszorg. Kerk in Actie medewerkster Elise Kant is in Moldavië en ervaarde zelf hoe liefde en aandacht van de medewerkers van Home Care een warme bron brengen binnen muren van eenzaamheid.

“Kun je mij een injectie geven tegen het huilen? Jullie kunnen proberen mijn lichaam iets beter te maken, maar mijn verdriet blijft.” Maria huilt als ze dit zegt. Ze is veel te zwaar en kan zelf het huis niet uit lopen, maar ze is ook te zwaar om opgetild te worden. En dus zit ze gevangen in haar kamer. Zij en haar man Pavel hebben vijf kinderen, maar die wonen allemaal in het buitenland. De uitzichtloosheid hangt in de kamer, ondanks dat haar man haar verzorgt en hij door middel van landbouw hun pensioen een beetje aanvult. Dat pensioen is naast de vele mensen die emigreren het andere grote probleem in Moldavië. Gemiddeld zo’n 50 euro per maand. Daar kun je in Moldavië absoluut niet van leven. Zeker niet als je medicijnen nodig hebt, of zoals veel ouderen die aan bed gekluisterd zijn: luiers.

Helemaal alleen
Eenzaamheid en armoede zijn overal zichtbaar in het dorp waar we op bezoek zijn. Zo ook bij Elena. Ze is geboren in 1944 en heeft lang op de Kolchoz gewerkt. Bijzonder is dat voor alle oudere mensen die ik spreek, geldt is dat het ze niet zoveel uitmaakt: De Sovjet-tijd of daarna, waar het gaat om vrijheid. Toen was er inkomen en werk, nu is er armoede en zijn ze alleen. Elena heeft 5 kinderen, waarvan 3 in het buitenland. Haar man is jaren geleden gestorven. De zoon woont bij haar op het erf en is gehandicapt. De dochter woont bij haar en heeft de verstandelijke vermogens van een jong kind. Elena zelf ligt in bed. Maanden geleden heeft ze haar been gebroken en dat is niet goed geheeld, ze heeft een stoma, en is ernstig ziek. Toch lacht ze veel, zeker om de aardige verpleegsters Suhan en Elena die haar met ongelofelijk veel liefde verzorgen.

Ik vraag Suhan hoe ze dat volhoudt. “Oh, ik heb vaak gedacht: ik houd er mee op, het is te zwaar, maar als ik bij mensen op bezoek ben, weet ik dat als ik dat niet meer doe ze helemaal alleen zijn en dat kan ik echt niet over mijn hart verkrijgen. En bovendien: op een dag ben ik ook zo oud, dan hoop ik ook dat er iemand naar mij omkijkt.”

Oprecht contact
Als verpleegsters Elena of Suhan bij patiënten langs gaan, begroeten ze hen eerst uitgebreid. Met een dikke knuffel en een lieve aai. Daarna doen ze alle medische procedures. En steeds is er oprecht contact. Mensen worden letterlijk aangezien, serieus genomen. Even is hun wereld niet vier muren waar je de eenzaamheid kunt voelen, maar een warme bron waar het goed toeven is en waar hoe klein ook stapjes vooruit worden besproken.

Vandaag komt ook de priester langs. Elena (de patiënt) grapt: “Als hij maar niet komt omdat ik bijna dood ga”. Maar nee, dat is gelukkig niet zo.

Tussen Homecare, de priester en de burgemeester van het dorp zijn nauwe contacten, zodat ze gezamenlijk voor mensen kunnen zorgen. Er is op alle niveaus gebrek aan geld, maar in de samenwerking doen ze wat ze kunnen. En dat gebeurt niet alleen in dit dorp, maar in heel veel dorpen waar Homecare werkt.

Bijzonder geschenk
Tamara, de directeur van Homecare, is de drijvende spil. Ze kan geen moment stil zitten, vertelt dat het een lieve lust is en weet als geen ander mensen bij elkaar te brengen. “De verhalen zijn extreem verdrietig en het zijn er veel te veel. Maar we doen wat we kunnen. Het is een bijzonder geschenk om de tranen van mensen af te mogen wissen.”

Het is een bijzondere dag. We maken een film over Homecare. Dirk en ik zijn de hele dag bezig met alles wat ik vorige week heb voorbereid nu op te nemen. De meeste mensen vinden het best spannend. Gelukkig doet een praatje en de tijd nemen wonderen. En ga je door zoiets ook op een andere manier kijken, want we moeten ook de omgeving laten zien. Van druiven persen (wat veel mensen deze dagen doen) tot water uit de put halen. Van hele oude gebouwen tot best wel nieuwe.

Tamara geniet van dit leven in de brouwerij. Even zorgeloos in de aandacht. Wat neem ik mijn hoed af voor deze vrouw en alle verpleegsters. Wat een enorme operatie en met zoveel liefde. Elke gemeente in Nederland die dit project steunt is een geluksvogel, hier loopt alles over van de inspiratie. En de mooie uitspraken:

Vaak denken we dat mensen van ons houden omdat we goed zijn, maar we denken er niet vaak aan dat diegenen die van ons houden juist goede mensen zijn. Wat ze nog meer zegt, staat binnenkort op film op de website. Bedolven onder knuffels en klapzoenen vertrekken we weer naar ´huis´, het hotel in Chisinau. Dag 1 van het filmen zit erop.

Moed houden
Als ik thuiskom in het hotel, blijkt Lilia kaartjes te hebben gekocht voor deze theaterverslaafde voor het ballet van vandaag. Het is een speciale ballet- en operaweek en daar moet ik van genieten vindt ze. Dus hol ik naar het ballet- en operagebouw en zie daar een bijzondere uitvoering van de schone slaapster. Het verhaal is op een wonderlijke manier aangepast, maar de uitvoering is geweldig.

Met Daishia van Homecare praat ik daarna door over corruptie en opgroeien op de Krim. Er is zoveel te ontdekken hier, zoveel te leren over mensen, over liefde en in de steek laten, over moed houden en verdrietig zijn, over leven in een vrij land na de USSR en gevangen zijn in een cirkel van armoede en corruptie in het Moldavië van vandaag. Over rijken en veel te veel armen. Over paard en wagen naast elektrische auto’s. Over Europa naast Rusland. Over weggaan en blijven. De moed verliezen en doorgaan. En vooral over liefde voor mensen. Hier wordt het gedaan in duizendvoud.

 

Over dit project

In Moldavië, het armste land van Europa, staan zieke en kwetsbare ouderen er alleen voor. Er is geen zorg voorhanden en vanwege de hoge werkloosheid werken hun kinderen veelal in het buitenland. Met steun van Kerk in Actie biedt organisatie Homecare thuiszorg en ondersteunt mantelzorgers.
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Zorg en aandacht voor kwetsbare ouderen