Bescherm mij

‘Kijk’, zegt eerstejaars student Bright Ngulube, ‘ik heb een klein litteken op mijn voorhoofd. En kijk, op mijn beide polsen heb ik ook twee littekens.’

Tattoos

‘Toen ik geboren werd, maakten mijn ouders met een scheermesje kleine sneetjes in mijn huid waar kruiden in gewreven werden. Met het zetten van deze tattoos wilden mijn ouders mij beschermen tegen kwade machten. Veel mensen doen dat nog steeds, ook christenen. Je weet nooit welke kwade machten er op de loer liggen als je eenmaal met je baby buiten de deur komt. Met mijn eigen kinderen heb ik dat niet gedaan. Ook niet toen ik in Chandazi (afgelegen plattelandsgebied) woonde.’

Onzeker

Bright, die allang predikant is maar nu een up-grade doet op JMU,  en zijn vrouw Milika hebben drie jongens (12, 14 en 7 jaar). Maar twee weken geleden hebben ze tot hun grote vreugde een dochter gekregen. Ze krijgt geen tattoos. Maar bescherming is hard nodig. Want kindersterfte is nog steeds hoog, vooral op het platteland. En het leven is onzeker, er kan zomaar iets gebeuren met een baby. 

Lieflijkheid

Nu hun dochter geboren is, vraagt Bright of we erbij willen zijn als de naam van de baby onthuld wordt. En of Thijs de baby dan wil zegenen. Zo lopen we een paar dagen later naar het huis van familie Ngulube. Netjes aangekleed natuurlijk, want ceremonies zijn in deze cultuur erg belangrijk. De binnenplaats van het huis staat vol met stoelen. Er zijn studenten en familieleden uitgenodigd. Ook een van de oma’s is aanwezig. We zingen, we lezen en we luisteren. En onder luid gejoel onthult Milika de naam van het meisje: Naomi, lieflijkheid.

 

Gods liefde

Dan met een hand op haar voorhoofdje: ‘want ik ben verzekerd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten (…) ons zal kunnen scheiden van Gods liefde ons gegeven in Christus Jezus, onze Heer.’ Die machten en krachten waar we ons in Nederland soms niet zoveel bij voor kunnen stellen, zijn hier heel reëel. De macht van Gods liefde gelukkig ook.