Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Levendige kerkdienst in Noord-Ghanees dorp

“Halleluja”-“Amen” – Twee weken geleden klonken die woorden bij de Ghanese kerk in Amsterdam. Vandaag hoor ik dat opnieuw bij de Presbyteriaanse kerkdienst, waar Petri en ik te gast zijn in een klein dorp in Noord-Ghana.

Wat een enthousiasme
In een eenvoudig lemen kerkgebouwtje van 60 m2 komen zo’n veertig mannen en vrouwen samen met enkele baby’s. De kerk heeft twee verschillende ingangen en een raam. Er staan tien houten stoelen en tien plastic stoelen in de kerk. De rest van de mensen zit op zes houten banken. Jongeren begeleiden de kerkzang met trommels. En gezongen wordt er! Wat een krachtige stemmen, wat een volume en enthousiasme. Het is echt indrukwekkend. Zeker in dit soort dorpen is weinig vertier. Men gaat hier volledig los. De dienst is in een lokale Ghanese taal, maar een jongen die erg goed kan zingen, gaat naast ons zitten om de dienst voor ons te vertalen.

Leuk om te zien dat veel verschillende mensen een onderdeel van de dienst verzorgen: bijbellezen, jongerenkoor, trommelen, vrouwenkoor. Er zijn afkondigingen, o.a. over een komend 3-daags jongerenkamp.. Er wordt gedanst en gezongen, o.a. dat God zal voorzien in onze noden. Tijdens de collecte komt iedereen naar voren om iets in de open collecte-box te doen.

Een bemoedigende preek
Lekenpredikant Philp Wumbee preekt vol overgave. Het gaat in deze oogsttijd o.a. over de oogst en dat God zal zorgen dat we genoeg te eten hebben. “We zijn door God gered, maar het betekent niet dat we geen uitdagingen zullen hebben. Heb geduld en vertrouwen. Blijf bidden. God is betrouwbaar, rechtvaardig en vol liefde. Als je iets fout hebt gedaan, beken het dan, want God zal je vergeven en je vrij maken van wat je neerdrukt.” Hoopvolle woorden voor mensen die wel wat bemoediging kunnen gebruiken. Ook Petri en ik brengen groeten en bemoediging over.

15.000 Presbyteriaanse christenen
In deze noordelijke provincie van Ghana zijn 150 van dit soort kerken van gemiddeld vijftig volwassenen en vijftig kinderen per kerk. Er zijn twintig betaalde predikanten met een theologische opleiding, daarnaast nog veertig lekenpredikanten, die een aantal trainingen hebben gehad. De overige honderd voorgangers zijn ongeschoold. Ze doen het allemaal vrijwillig naast hun werk op het land. De kerk die wij bezoeken valt onder de leiding van predikant James, die samen met lekenpredikant Philip Wumbee voorgaat in negen verschillende dorpen. Drie daarvan hebben een kerkgebouwtje en in zes dorpen worden de diensten onder een boom gehouden.

Ook de dertig kinderen van de kerk die we bezoeken houden hun dienst onder een boom. Hun hoop is gevestigd op een nieuw kerkgebouw, want als dat af is kunnen zij in het huidige gebouw bij elkaar komen. Iets verderop ligt al het fundament van de nieuw te bouwen kerk.

Mobieltjes en televisie
De kerkzaal is krap en warm. Twee ventilatoren staan hard te draaien. Op de groen geverfde muren van de kerkzaal staan her en der met krijt teksten geschreven: “Jezus komt snel’ en “Jezus is onze Heer”, maar ook: “Zet je telefoon uit”. Ja, ook dat is Ghana: naast de bijbels liggen mobiele telefoons. Zelfs arme mensen hebben tegenwoordig mobieltjes in Ghana. En overal waar elektriciteitsdraden hangen, zie je ook schotelantennes verschijnen. Veel Ghanezen hebben inmiddels televisie in huis, ook in lemen hutten. Waarom wel mobieltjes en televisie, maar geen stromend water? Omdat ze niet zo duur zijn en die veel makkelijker te organiseren zijn, dan een waterleiding of een enorm watervat aanleggen. Voor 7 euro heb je al een eenvoudig prepaid mobieltje en voor 9 tot 25 euro een televisie.

Toekomstdromen
Na de kerkdienst bezoeken we het huis van Philip Wumbee, recht tegenover de kerk. Geen koffiedrinken na de kerk, maar een aantal mensen sluit af door samen te eten. Twee jongens komen op me af gelopen. Ze zouden graag in Nederland willen studeren. Ik vertel hen dat dit niet eenvoudig is en ook niet zo mooi is als wel eens voorgespiegeld wordt. Maar ik snap dat ze niet in hun dorp willen blijven, en dat Accra dan misschien ook al een grote stap is. Ik hoop dat ze niet ontmoedigd naar huis gaan…

Florette, Tamale, 17 november 2019

Over dit project

Ghana is een overwegend christelijk land, maar in het droge noorden zijn moslims in de meerderheid. Vooral het leven in afgelegen dorpen is een hele uitdaging met slechte wegen en tekort aan schoon drinkwater en elektra. Kerken in Noord-Ghana leiden sterke voorgangers op, die mensen kunnen ondersteunen. Ook leren kinderen de Bijbel lezen in hun eigen taal.
Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project

Blijf op de hoogte van Een sterke kerk op een kwetsbare plek