Dromen voor de toekomst
We zijn weer geland op Nederlandse bodem en waaieren uit naar de verschillende windstreken waar we wonen. Thuisgekomen willen familie en vrienden graag weten hoe het is geweest maar waar moet je beginnen…
Ruim 1800 km hebben we afgelegd in 10 dagen, deels over asfalt, deels over zand- en grindweg. Ethiopië heeft ons tot op de laatste dag weten te verrassen met de diversiteit aan landschappen en klimaat. Maar wat we overal terug zien zijn de gele jerrycans gedragen op de rug of door de ezels of op een kar getrokken door ezels. Kilometers wordt er door jong en oud gelopen om water te halen. Een klus die elke dag weer voor hen terugkomt.
De reis was pittig. Naast dat het fysiek het nodige van ons allen vroeg hield ook de situatie van een groot deel van de bevolking ons bezig. Het uitblijven van de regen, het mislukken van de oogst, de sprinkhanenplaag, de bevolking wordt op de proef gesteld. Dit heeft ons diep geraakt. Hebben we de situatie van het land als uitzichtloos ervaren? Zijn we zonder hoop naar huis gegaan?
Nee, zeker niet. Tijdens de bezoeken aan de door Kerk in Actie ondersteunde projecten hebben we gezien hoe er gewerkt wordt aan de weerbaarheid van de mensen; De irrigatiesystemen die ervoor zorgen dat ze meerdere oogsten per jaar kunnen hebben waarmee ze hun gezin kunnen voeden maar daarnaast ook een deel van de oogst kunnen verkopen. De spaargroepen die ervoor zorgen dat de situatie van vele vrouwen verbeteren. De 5 jonge dames die gezamenlijk een restaurant draaien en hierdoor eigen inkomsten hebben en op de vraag of ze nog wensen hebben voor de toekomst? Jazeker, het restaurant uitbreiden met wat kamers zodat mensen ook kunnen overnachten. Met de ondersteuning van de fantastische teams van de uitvoerende partners, ICCO, Hundee en Mekane Jesus gaat ze dit zeker lukken.
Dankbaar dat ik een bezoek mocht brengen aan dit prachtige land en zijn mensen.
Hanneke
