Op reis in de Golf, deel 4: De kracht van de Bijbel in de achterbuurten van Sharjah

We hebben Bahrein achter ons gelaten en zijn in Dubai aangekomen. Van het vliegveld naar het hotel beseffen we dat we in een totaal andere wereld beland zijn. Hoge wolkenkrabbers, luxe auto´s, werkelijk alles is hier over de top. Het contrast met de achterbuurten van de stad is groot zullen we vandaag merken. Maar juist daar, waar arbeidsmigranten op krappe kamertjes in armoedige omstandigheden wonen, is het geloof springlevend. En stiekem voelen we ons hier veel meer thuis dan tussen de schreeuwerige neonlichten van de miljoenenstad.

Dr. Hrayr van het Bijbelgenootschap vertelde ons aan het begin van onze reis dat we zelf de verschillen zouden gaan merken tussen de landen hier in de Golf. En dat is ook zo. Dubai, een van de 7 emiraten van dit land, is enorm westers. Een groot contrast met Koeweit en Bahrein, dat wij als meer Midden-Oosters ervaren.

Camera´s in de kerk
Overheidsregels zijn hier in de Verenigde Arabische Emiraten anders als in Koeweit en Bahrein. Voor het Bijbelgenootschap, actief in 7 landen in de Golf, betekent dat voor ieder land weer een andere aanpak. De kerken en het Bijbelgenootschap in de Golf hebben alleen vrijheid binnen de kaders die ze van de lokale overheden krijgen. Hier in de Emiraten heeft de overheid een sterke controledrang. In alle kerken hangen camera´s en is men verplicht alles op te nemen. Als de overheid erom vraagt, moeten de beelden aan hen ter beschikking worden gesteld. Voor ieder wissewasje moet apart vergunning worden aangevraagd. 

Verdwaalde kameel
In de morgen reizen we naar Al Ain, een emiraat vlakbij de grens met Oman. Een rit van zo´n 2 uur met de auto. Onderweg zoeft een wonderlijk landschap voorbij: echte woestijn! Met zand wat bijna rood kleurt en waar af en toe een verdwaalde kameel ronddoolt. Een uitzicht wat Wilma en ik nog nooit in ons leven hebben gezien. In Al Ain bezoeken we de compound van de National Evangelical Church en het naastgelegen ziekenhuis. Met dit ziekenhuis is het 60 jaar geleden allemaal begonnen. Er was hier toen niets anders als woestijn. De babysterfte lag in die tijd rond de 50%, en ⅓ van de moeders stierf bij de geboorte. Amerikaanse missionarissen begonnen hier een eenvoudig ziekenhuis, waardoor deze cijfers drastig omlaag gingen. Het ziekenhuis dwong veel respect af bij de lokale bevolking en ook de sjeik zelf zag het goede werk wat het ziekenhuis deed. Hierdoor is er zowel bij de sjeik als bij de bevolking veel respect voor christenen afgedwongen.

Protèstent
Bij alle bezoeken die we afleggen worden we steevast voorgesteld door Hrayr als “let me properly introduce you to our friends from the Netherlands, Wilma and Tinneke. They are coming all over from the Protèstent (let op de uitspraak) Church in the Netherlands, a very ecumenical and mission-minded church.” Af en toe moeten we in ons zelf glimlachen als we al precies weten wat Hrayr gaat zeggen. Zo ook vanochtend bij pastor Stan en zijn vrouw Carol van de National Evangelical Church in Al Ain. We worden bijgepraat over het werk van de kerk hier. Op deze compound zijn wekelijks 40 kerkdiensten in 15 verschillende talen. Het Bijbelgenootschap heeft ook op deze compound een bookshop, waar Bijbels in allerlei talen en christelijke materialen te verkrijgen zijn.

Non-stop bijbelverhalen
Zowel op de lange reis naar Al-Ain als op de terugweg worden we vergezeld door Dr. Hrayr en pastor Babu Ganta, die verantwoordelijk is voor het Bijbelgenootschap hier in de Verenigde Arabische Emiraten. Babu, die we in Koeweit ook al hebben ontmoet, is werkelijk een meester-verteller in storytelling. Ik schat in dat hij alle 276 bijbelverhalen van de storytellingsmethode uit zijn hoofd kent. Tijdens de lange autorit vertelt hij Wilma en mij non-stop bijbelverhalen. Je moet wel zorgen dat je bij de les blijft, want hij stelt kritische vragen over de inhoud. Het houdt ons scherp nu de vermoeidheid na alle bezoeken en indrukken deze week zijn tol begint te eisen. In zijn boek WOW (wat staat voor ‘Wonder of the Word’) legt Babu op eenvoudige en duidelijke wijze een aantal bijbelverhalen uit. Met dit boekje kunnen trainers zelf aan de slag om storytelling te doen in groepen. Overal waar we komen is men enthousiast over het WOW boek, wat wordt uitgegeven door het Bijbelgenootschap. Ook al kijken wij elkaar wel eens aan als Babu werkelijk aan één stuk doorratelt in de auto, we hebben groot respect voor zijn enorme passie voor delen van het geloof in Jezus. Hij wil er zoveel mogelijk mensen over vertellen.

Plastic emmers
Dat het storytellingsprogramma van het Bijbelgenootschap in de Golfregio een grote impact heeft, is ons tijdens deze reis wel duidelijk. In vele kerken, bijbelstudiegroepen, de gevangenis, het labour camp, overal wordt het toegepast. “De verhalen verankeren in je hart door deze methode” horen en zien we waar we komen. Zo ook bij het bezoek van vanavond aan een labour camp voor vrouwen. Als we de honderden hoge flats, wolkenkrabbers en schreeuwende neonlichten van Dubai achter ons hebben gelaten, komen we in een totaal andere buurt in het naastgelegen emiraat Sharjah. Als je tussen de oude gebouwen doorkijkt, zie je smalle straatjes waar de was buiten hangt te drogen of in plastic emmers staat te weken. Het duurt even voor onze chauffeur het juiste gebouw heeft gevonden. Even later staan we voor de deur van een sjofel pand wat eigendom is van het schoonmaakbedrijf waar alle 1100 (!) vrouwen in het labour camp voor werken. De vrouwen maken schoolbussen en schoolgebouwen in Dubai schoon. Het zijn lange dagen van 5 tot 5, en dat 6 dagen in de week. ´s Avonds gaan ze vaak ook nog een paar uur op pad om ergens schoon te maken. Alleen op vrijdag zijn de vrouwen vrij en gaan ze naar de kerk.

De bijbelstudie kan niet beginnen voor er gegeten is. Hanuratha (30) heeft een pan rijst met noten én echte pepers gemaakt wat als eerste voor ons wordt opgeschept. We kunnen niet beginnen voor er eerst een flinke schep suiker over de rijst wordt gestrooid voor de ‘sweet taste’. Na de maaltijd gaan we naar een andere kamer in het nauwe straatje. Op krap 4 bij 4 meter staan 6 bedden. Alleen een kleurig gordijn voor de diverse stapelbedden geeft nog iets privacy. In deze kleine ruimte volgen vanavond wel 20 vrouwen de bijbelstudie van Suneetha. Ze behandelt het verhaal van Tabitha uit Handelingen. We vragen wat de vrouwen mooi vinden aan dit bijbelverhaal. Anusha (27) antwoordt: “Ik leer hieruit dat God wonderen doet. Ik heb zelf veel problemen in mijn leven. In dit bijbelverhaal bidt Petrus en Tabitha leeft weer! Een prachtig wonder. Ik bid dat God ook in mijn leven wonderen wil doen.¨

De kracht van de Bijbel
Toen we dit project in de Golfstaten de naam “de kracht van bijbelverhalen” noemden, kon ik nog niet vermoeden dat deze naam nu recht voor mijn ogen waarheid wordt. Zoals vanavond hier in het labour camp. Vrouwen komen bij elkaar rond de Bijbel en halen kracht uit het evangelie. Ze koesteren hun eigen Bijbel en overal zie je verzen onderstreept of een korte aantekening erbij staan. Ver weg van huis halen deze vrouwen kracht uit het geloof. Als ik Suneetha de bijbelstudie zie leiden, denk ik aan een tekst die ik vanochtend in Al Ain op het prikbord van pastor Stan zag: “It´s not what you gather, but what you scatter, that tells what kind of life you have lived”. Vrij vertaald in het Nederlands: Het gaat er niet om wat je bezit, maar wat je uitdraagt. Dat vertelt je hoe je bent.¨ Daar zijn de vrouwen hier een voorbeeld van. Verhalen uit de Bijbel worden gedeeld met elkaar en daar putten de vrouwen, ver weg van huis en familie, kracht uit.

Lees hier blog 1, ‘Nooit verwacht dat het evangelie juist hier vanuit Koeweit verder wordt verspreid’ en blog 2 Kerk in een kippenschuur en blog 3 Een groot geloof in een klein kamertje

Met het project ‘de kracht van bijbelverhalen’ steunt Kerk in Actie het werk van het Bijbelgenootschap in de Golf, o.a. de storytellingmethode. Dit project staat centraal in de 40dagentijdcampagne van Kerk in Actie. Op zondag 1 maart wordt er in veel kerken gecollecteerd voor dit project. Doet u ook mee?