Van het hoogste punt naar de zoetste lunch
We zijn 6 dagen onderweg. Tot vandaag hebben we gereden op geasfalteerde wegen. We vervolgen onze weg op de onverharde wegen en zien, proeven en ruiken steeds meer van het rurale leven in Ethiopië.
We vertrokken wat later dan gepland want het was lastig om aan benzine te komen. Tijdens het wachten op de terugkeer van onze auto’s hebben we ons vermaakt met spelletjes en Hanneke verzorgde een “ Nederland in Beweging”, zodat we soepel de auto ’ s in konden stappen. Ons hotel lag aan de voet van de Bale Mountains dus het duurde niet lang voordat onze klim begon. De dorpen die we gaan bezoeken in de volgende dagen liggen aan de andere kant van het gebergte. We hoeven vandaag alleen te reizen dus hebben we ook de tijd om het hoogste punt van het gebergte te bezoeken, maar liefst 4377 meter. Het was koud boven maar het uitzicht was overweldigend.
Tijdens de afdaling zagen we de vegetatie veranderen en rond lunchtijd bereikten we een levendig dorpje. Hier stopten we om de lunch te gebruiken in een honey cafe. Een bijzondere lunch, we aten brood met honing en snijmoes. De honing lag op schaaltjes en ook de bijen deden zich er te goed aan. We zagen de langgerekte bijenkorven her in der in de bomen hangen. Volop genieten, vooral voor de imker van het gezelschap
Bij de verdere afdaling over de droge gravelweg, belandden we in de tropische bossen waarbij de temperatuur ook gestaag opliep. We zagen vooral herders met geiten, ezels, koeien en paarden en enkele apen die overstaken.
Om 6 uur bereikten we de hoofdstad van dit district, Dolomena, dit hoorden we tijdens het eten. Je zou het niet denken als je Dolomena binnenrijdt. Een stoffige lange straat met veel levendigheid, kleine winkeltjes en harde muziek. We zijn ondergebracht in een hotel. Een van de weinige gebouwen in deze straat van steen met 3 verdiepingen en tralies voor de ramen.
We hebben gegeten in het plaatselijke restaurant. Een kleine lichtgroene ruimte met roze plastic tafeltjes en blauwe stoeltjes. Ons gezelschap vulde de ruimte maar dit weerhield enkele nieuwsgierige voorbijgangers niet om ook naar binnen te komen. We zijn blijkbaar een bezienswaardigheid hier. Het eten bestond uit spaghetti, groente, brood en enjieras. Aangezien er niet genoeg borden en bestek waren voor iedereen, aten de meesten van ons, net als de Ethiopiërs, met de hand van de verschillende borden. We worden er steeds beter in.
Wat een dag, wat een indrukken, niet in woorden te vatten.
Willem en Grietje
