Zondagsschoolwerk in Rwanda
Janny Oorebeek geeft een aantal weken trainingen aan zondagsschoolleiders in Rwanda. Ook tijdens haar laatste dagen in Rwanda kan Janny verschillende kerken bezoeken en van advies voorzien voor het zondagsschoolwerk.
Training in Runda
Donderdag rijden we naar Runda in de presbyterie Remera voor de volgende lesdag. Hier moet ik veel meer zelf doen, omdat de vice-president nieuw is en nog niet veel ervaring heeft. De vrouw die al veel training heeft gevolgd, zorgt voor de maaltijd, dus die is ook niet beschikbaar. Ik begin met de twee vragen die ik stel zijn: a. Waarom moet je ook Bijbelverhalen vertellen aan kinderen; b. Waarom ben je zondagsschoolleider geworden. Deze vragen bespreken ze in groepjes. De samenvatting die ik daarna geef uit de Bijbel komt uit Deuteronomium 6: 4-9 en 2 Timotheus 3: 15-17. Daarna moeten ze weer in groepjes werken en uit een Bijbelverhaal een voorbeeld uit het dagelijks leven zoeken en de belangrijkste boodschap die ze kinderen mee willen geven. Vooral het eerste deel is voor hen heel moeilijk, maar als ik eigen voorbeelden geef begrijpen ze het. De voorbeeldles die gegeven wordt is het verhaal van Daniel in de leeuwenkuil, wat heel beeldend wordt verteld en gelukkig uit het hoofd.
Training in Rwahi
Ook op vrijdag bezoeken we een presbyterie. Het is de gemeente Rwahi in de presbyterie Kigali. Ik bezoek hen voor de eerste keer, wat leuk is. Hier doen ze weer veel zelf en hoef ik alleen commentaar te geven en sommige dingen uit te diepen. De man die al veel training heeft gevolgd vindt het erg leuk om te spreken over de ontwikkeling van het kind. Hij doet dit op een inspirerende manier, alleen duurt het wel erg lang omdat hij steeds weer dingen herhaalt.
Zondagsschool in de praktijk
Zondag maak ik de zondagsschool in praktijk mee. Ds. Julie is helaas ziek en daarom gaat Louise mee, de vrouw van de voorzitter van de EPR. Zij is ook altijd zeer geïnteresseerd in dit werk. We gaan naar de gemeente Rugarama in Kigali. Als de preek bijna begint, worden de kinderen naar voren geroepen. Ze krijgen de zegen mee van de predikant en gaan naar hun eigen ruimtes. Hier zijn maar twee groepen in plaats van drie, omdat ze te weinig leiding hebben. Ook hier wordt het verhaal uit het hoofd verteld. De juf vertelt het verhaal van Ruth en Naomi dat vandaag aan de beurt is. Na de les wordt er een groepsfoto van alle kinderen gemaakt. Het valt niet mee om ze er allemaal op te krijgen, zoveel kinderen zijn er. Terug in de kerk krijgen Louise en ik nog gelegenheid om de gemeente toe te spreken. Ik leg vooral de nadruk op het feit dat er zoveel jonge gezinnen zijn en dat er te weinig leiding is. Ik roep de vaders en moeders op om de kinderen te komen helpen.
Training in Zinga
Maandag is de laatste lesdag en we rijden naar Rwamagana in de presbyterie Zinga. Het is een grote presbyterie wat betreft oppervlakte, waar de gemeentes ver uit elkaar liggen. Hier zijn relatief veel wijkkerken gesloten, omdat ze niet voldoen aan de standaard van de overheid. Als de wijkkerk dicht is, kunnen de kinderen ook niet bij elkaar komen. Hier moet snel een oplossing voor worden gezocht, anders ben je ze kwijt en komen ze niet meer terug.
Kijkbijbel in lokale taal
Tijdens deze trainingsdagen ben ik blij verrast over de vooruitgang die er geboekt is. Sommige dingen die in Nederland zo gewoon zijn, zoals een les beginnen met een voorbeeld, blijven moeilijk hier. Toch geloof ik dat ze er wel komen. Ook ben ik erg dankbaar dat de meeste predikanten er van overtuigd zijn dat de kinderen bekend maken met de Bijbelverhalen een verrijking is voor de gemeente. Tenslotte ben ik blij en dankbaar dat het mogelijk is geweest om de Kijkbijbel in het Kinyarwanda te laten herdrukken. Het is een vruchtbaar bezoek geweest.
Janny Oorebeek
