Tijdelijk Terug
‘Zou je wel teruggaan naar Nederland, daar is de epidemie, hier in Zambia zijn jullie veilig.’ Zo reageerden veel studenten toen we vorige week vrijdag vertelden dat we tijdelijk naar Nederland gaan.
Zorgvuldige afweging
Studenten hebben gelijk dat er vorige week geen acuut gevaar was. Maar dat kan wel komen. Daarom is na zorgvuldige afweging van Kerk in Actie, Justo Mwale en ons besloten dat we tijdelijk naar Nederland gaan. Want inmiddels was de school dicht, gingen de studenten naar huis, werden ook in Zambia de eerste zieken gemeld en ging de ene na de andere grens dicht. We waren dan ook blij dat er nog tickets waren voor een vlucht om 2.10 uur afgelopen maandagmorgen vroeg. Die nacht zaten we op het vliegveld te wachten tot we konden instappen toen we hoorden dat de vlucht niet doorging. Niemand wist te vertellen waarom en of er nog een nieuwe vlucht zou komen. We zijn middenin de nacht weer naar huis gegaan met de angst in ons hart: ‘komen we nog weg?’ De volgende ochtend konden we toch naar Nairobi vliegen (via Zimbabwe) en na lang wachten een dag later ook naar Amsterdam. Beide vluchten waren de laatste reguliere vluchten die nog gingen. En het was heel raar om op een leeg Schiphol aan te komen en familie en vrienden geen knuffel te geven.
Vrede van God
Het waren onrustige en soms beangstigende dagen. De zondag voor we vertrokken lazen we Filippenzen 4:6-7: ‘Wees over niets bezorgd maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God die alle verstand te boven gaat uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.’ Dit in praktijk te brengen valt niet mee, maar we hebben wel ervaren dat de vrede en rust die we kregen ons verstand te boven ging en ons door God werd gegeven.
Ontferming en bescherming
We zijn nu in Nijkerk (de plek waar we woonden voor we naar Lusaka verhuisden). Het is lente in Nederland en er staan veel lieve mensen om ons heen. Onze gevoelens zijn dubbel: opgelucht dat het gelukt is om te vliegen en in deze situatie dichter bij de kinderen te zijn. Tegelijk is het naar om mensen achter te laten en geen idee hebben wanneer we weer terug kunnen. We zijn bezorgd over de situatie in Lusaka. Want hoe houd je afstand als je zo dicht op elkaar woont? En hoe houd je je aan alle hygiënische maatregelen als je een kraan moet delen met 5 andere gezinnen? Via whatsapp houden we contact met collega’s en vrienden en ook met de studenten die we begeleiden met hun eindscriptie. Bidden jullie mee om Gods ontferming en zijn bescherming?
