Zomerse spelletjesmiddag met ijskar in Hengelo
De protestantse Waterstaatskerk in Hengelo bedacht vorig jaar augustus een zomerse activiteit voor kinderen van het nabijgelegen asielzoekerscentrum (AZC). Er werd een spelletjesmiddag georganiseerd en er kwam een ijscoman met kar. Diaconaal werker Corrie van Egmond: “Omzien naar elkaar begon nadat zij zich bij onze kerkdeur hadden gemeld!”
Corrie is enthousiast over de actie: “We hadden extra geld verzameld. € 1,-- van je vakantiegeld voor deze ijsjesactie waardoor alle bewoners jong en oud een ijsje konden halen.” Hier werd zeer veel gebruik van gemaakt. “Spelletjes doen was leuk, een aantal spelen hebben we na afloop cadeau gedaan. Vooral een schaakbord bleek populair bij de vaders!” Diaconaal werker Corrie van Egmond legt hieronder de actie verder uit.
Waarom doen jullie dit en waarom doe je het als kerken?
Corrie: “Bij de deur van onze kerk meldde zich een groepje asielzoekers en vroeg om contact: taallessen en bijbelstudie. We voelen ons verbonden met de asielzoekers en proberen hun wachtend bestaan in het AZC te veraangenamen. Het is een centrale bijbelse oproep om om te zien naar de vreemdeling binnen jouw muren!”
Op wie richten jullie je? Hoe betrek je de bewoners, kinderen erbij?
“De bewoners van het AZC, mensen die de hele asielprocedure nog moeten doorlopen. We zijn begonnen met het aanbieden van taallessen voor de volwassenen, zodoende ontstonden er contacten met het COA (Centraal orgaan Opvang Asielzoekers) en hebben we gevraagd waar behoefte aan was: dat bleek een activiteit voor kinderen te zijn.”
Wie voeren de activiteiten uit?
“Enkele diakenen, betrokken gemeenteleden en ik als diaconaal werker. We hebben veel oud-onderwijzers in onze groep en dat is erg handig als je een spelmiddag wilt organiseren!”
Met wie werk je samen? Hoe leg je de eerste contacten met de mensen van het COA?
“We hebben zelf contacten gelegd met het COA via mail en telefoon. Zowel voor hen als voor ons is continuïteit belangrijk, dat je elkaar kent. Dus als er bij hen personeelsverloop is, moet je weer even opnieuw aan de bel trekken.”
Wat heb je ervoor nodig? (gebouw, geld, tijd …)
“De activiteit hebben we in het COA gedaan, dat is beter dan in onze kerk vanwege verantwoording, vervoer etc. We hebben een collecte gehouden en daarvoor spelletjes aangeschaft en de ijskar bekostigd. De eigenaar van de ijskar werkte heel leuk mee, en was via-via gevraagd. De leden van onze groep waren heel creatief in het bedenken van spelletjes, dat drukte de kosten enorm.”
Wanneer moet je beginnen met de voorbereidingen?
“Een aantal maanden van te voren, het vraagt een of meerdere keren overleg plus uitwerking. De actie was in augustus, en in juni hadden we onze plannen klaar. Begin vooral op tijd als je met een ‘vakantiegeld collecte’ de actie wilt betalen. Zorg dat informatie tijdig in het kerkblad staat, van tevoren om gemeenteleden erbij te betrekken en na afloop met info over de activiteit liefst met foto’s erbij, zodat men ziet wat er met het gegeven geld is gebeurd.”
Hoe maak je de activiteit bekend bij de AZC bewoners en de kinderen?
“In overleg met personeel van het COA, zij verzorgen de pr binnen het AZC.”
Hoe betrek je de mensen uit je eigen kerk erbij, zoals de kerkenraad?
“Belangrijk is dat we een actieve diaconie hebben die de actie steunt. We kondigden de actie aan in het kerkblad en vroegen mensen mee te doen, dat leverde leuke reacties op en aanbod van spelletjes! We geven ook informatie binnen kerkenraad en diaconie en werken samen in een interkerkelijk diaconaal platform, zodat we om beurten als kerken een activiteit houden. Daar maken we ook plannen om met een ‘buddysysteem’ asielzoekers te koppelen aan gemeenteleden.”
Welke tips heb je voor mensen ook zo’n actie willen starten?
“Zorg dat je goede contacten krijgt binnen het AZC, liefst met vaste personeelsleden (dat wisselt nl. nogal eens) zodat je eventuele vervolgactiviteiten kunt overleggen. Wees voorbereid op verrassingen en ga daar flexibel mee om. Wij hadden ondanks goede voorbereiding afgesproken dat onze spelletjesmiddag gericht zou zijn op kinderen van 4-12 jaar, maar toen we alles hadden klaarstaan bleken er vooral kinderen van 2-5 jaar te komen. Daarop waren onze spelletjes niet gericht (knikkers!) en we hebben snel wat dingen weggehaald.
Het verliep dus anders dan we verwacht hadden, hoe dit kan? Ook de COA medewerkster wist dat niet. Communiceren in zoveel talen is ook lastig! Kortom : verwacht niet teveel, houd vol en wees flexibel. De ijskar was een groot succes en raad ik iedereen aan. Na de kleine kinderen kwamen ook grotere kinderen en volwassenen uit hun kamers naar buiten. Een zoet en vrolijk ijsje, dat gaat er altijd wel in! De ijskar was aan het eind van de middag vrijwel leeg. We konden dit bekostigen vanuit de oproep naar de gemeenteleden om € 1,-- van het vakantiegeld voor de ijskar, daarop kwam ruim voldoende geld binnen en konden we ook nog wat spelletjes kopen en achterlaten als gift.”
