“In 2006 overleed mijn partner, Xandor. We waren 27 jaar samen. Hij deed altijd het financiële werk. Ik moest dat toen gaan doen, maar ik kon het niet. Ik was zo verdrietig. Ik werd afgesloten van energie en belandde bij de kredietbank en de voedselbank. De mensen van de Pauluskerk hebben mij erdoor geholpen. Ik had veel gesprekken met de dominee en ook met Sophia, de maatschappelijk werkster. In drie jaar tijd had ik al m’n schulden afbetaald. De rechter zei tegen me: ‘Marian, u hebt het zo goed gedaan, u hebt een schone lei.’ Ik stond te juichen!”
Marjan besloot om zich te laten dopen in de Pauluskerk. “Ik heb al het oude van me afgegooid en een nieuwe start gemaakt. Mijn kinderen hebben me na veertig jaar weer opgezocht. Het was allemaal weer goed.” Ze redde het prima met haar leefgeld van 245 euro. Tot ze vorig jaar ging verhuizen. “Naar een flat met veel meer licht. Prachtig. Maar toen kwam de energierekening. Die was veel hoger, omdat de vorige bewoners meer verbruikten. Ik ben in december opgenomen in het ziekenhuis en die doktersrekening ligt er nog. Ik krijg nog maar 80 euro leefgeld per maand. Eigenlijk zou ik weer naar de voedselbank moeten. Maar dat wil ik niet. Ik doe daar geen stap meer over de drempel. De kredietbank wil van mij af, omdat ik het zo goed doe. Maar ik durf het niet alleen te doen. Ik overzie het niet. Ik ben bijna elke dag in de Pauluskerk. Ik help hier in de bediening, met de koffie en de thee. Op zondag gaan we wel eens met elkaar op stap, met de bus naar Scheveningen of naar Amsterdam. De Pauluskerk is echt m’n tweede huis. Als ik ergens mee zit, ga ik hierheen.”
