Geen kinderarbeid in de textielindustrie - India

Zuid-Indiase textielstad met grote verborgen problemen

Draagt u nu een T-shirt? Grote kans dat dit afkomstig is uit Tirupur, een industriestad in Zuid-India zo groot als Rotterdam. Maar liefst één miljoen mensen werken direct of indirect voor de textielindustrie; er staan 7.000 textielbedrijven geregistreerd in de stad. Veel textielarbeiders zijn afkomstig uit andere delen van India. Door de verhuizing naar de stad kunnen hun kinderen niet verder met hun scholing en moeten ze bijdragen aan het gezinsinkomen. Er zijn ook jongeren die door mensenhandel in de textielindustrie terecht komen. Hoewel kinderarbeid volgens de wet verboden is in India komt het in bepaalde onderdelen van de kledingproductie nog regelmatig voor. Kinderen werken vaak bij de onderaannemers en toeleveranciers: de spinner, de ververij, de drukker, de fourniturenleverancier, de loonconfectionair en dergelijke. De grote vraag naar betaalbare kleding houdt deze situatie mede in stand. Duizenden kinderen werken dag in dag uit onder slechte omstandigheden. Ze gaan niet naar school, omdat hun ouders niet altijd het belang van scholing inzien en de kinderen een eigen lokale taal spreken. Voordat ze in Tirupur naar school kunnen moeten ze eerst Tamil leren spreken.

Stevige organisatie die kinderarbeid bestrijdt

Aloysius Arockiam groeide op in de buurt van deze Zuid-Indiase stad. Op jonge leeftijd werd hij al geraakt door het leed van werkende kinderen en kwam hij ertegen in opstand in de staat Tamil Nadu. Toen hij hoorde over de problemen van kinderarbeid in de textielindustrie verhuisde hij naar Tirupur. In 1993 richtte hij SAVE (Social Awareness and Voluntary Education) op, een organisatie die kinderarbeid wil beëindigen, de arbeidsomstandigheden en rechten van de migrantenarbeiders wil verbeteren en de positie van vrouwen versterken. Twintig jaar later werd SAVE uitgeroepen tot beste organisatie in het district in het tegengaan van kinderarbeid.

SAVE helpt jaarlijks meer dan 500 kinderen van straat, uit de fabriek of ander werk en naar school. Inmiddels is SAVE een sterke speler met belangrijke toegang tot overheidsinstanties, de textielindustrie en de kledingmerken. De organisatie bestaat uit vier afdelingen:
1 Kinderrechten
2 Vrouwenontwikkeling
3 Arbeidsrechten
4 Bewustwording en Beleidsbeïnvloeding

Samenwerken met overheid en andere organisaties

De staf van de afdeling Kinderrechten houdt zich bezig met de opsporing van en hulp aan kinderen die op straat leven, moeten werken of te maken hebben met huiselijk geweld. SAVE werkt hierbij nauw samen met de lokale overheidsinstanties. De medewerkers en vrijwilligers van SAVE zijn ook in gesprek met de industrie en de kledingmerken. Samen met bijvoorbeeld de Landelijke India Werkgroep en andere westerse spelers informeert SAVE de kledingmerken, zodat zij aandringen bij de textielindustrie om de arbeidsomstandigheden te verbeteren en kinderarbeid de wereld uit te helpen. Deze inzet is hard nodig, want er wordt nog te veel kleding geproduceerd waar kinderen aan meegewerkt hebben. Sommige (ook Nederlandse) bedrijven zetten hun beste beentje voor, maar dit geldt zeker nog niet voor alle kledingmerken.

Belang van het kind centraal: uit de fabriek en naar school

Het belangrijke werk van SAVE begint vaak in de sloppenwijken waar veel migranten terecht komen na hun aankomst in Tirupur. Kinderen, familie, leraren en bijvoorbeeld buren kunnen de Kinder Hulp Lijn van SAVE bellen. Medewerkers en vrijwilligers doen huis-aan-huis-onderzoek en bezoeken regelmatig textielwerkplaatsen. Als ze zien dat er een kind aan het werk is lichten ze de autoriteiten in. Deze zorgen er vervolgens voor dat het kind daar weg gaat en er juridische stappen genomen worden tegen de eigenaar. Vervolgens zoekt SAVE in overleg met de ouders naar mogelijkheden om het kind naar school te laten gaan. Als er een te grote onderwijsachterstand is of als het kind eerst de taal nog moet leren, dan kan het kind tijdelijk naar het overbruggingsonderwijs van SAVE (het Alternatief Leer Centrum). Na een jaar kan het kind naar een school van de overheid, net als andere kinderen.

Versterking van de gezinssituatie

Als het kind de fabriek uit is en de kans krijgt onderwijs te volgen, betekent dat nog niet dat de problemen opgelost zijn. SAVE heeft 800 zelfhulpgroepen voor moeders opgericht. In zo’n groep kunnen de vrouwen werken aan een alternatief of extra inkomen voor hun gezin. Ook leren ze opkomen voor de rechten van hun kinderen. Veel moeders hebben zelf geen onderwijs gevolgd, en zien daarom niet altijd in waarom school belangrijk is voor hun kinderen. Iedere moeder maakt met de medewerkers van SAVE afspraken over de toekomst: hoe ga je zelf meer geld verdienen en wat kun je sparen? Zo wordt gewerkt aan een duurzame oplossing, vanuit kracht en gericht op zelfstandigheid. Om terugval te voorkomen, volgt SAVE de kinderen tot hun 16e en bezoeken medewerkers de kinderen regelmatig op school om te zien hoe het met hen gaat. 

Druk uitoefenen op de textielsector

Kinderarbeid is een maatschappelijk probleem, daarom werkt SAVE nauw samen met overheden, kledingmerken en vakbonden in India en in Nederland. Samen met vakbondsorganisaties als het FNV en de Schone Kleren Campagne, oefent de organisatie druk uit op westerse kledingbedrijven, zodat consumenten op termijn geen ‘fout shirt’ meer hoeven te kopen.

Namens de kinderen in Tirupur hartelijk bedankt voor uw ondersteuning van dit werk!