Werkloosheid en armoede heeft veel Moldaviërs gedwongen werk in het buitenland te zoeken. Kinderen blijven dikwijls alleen achter en groeien op zonder of met weinig ouderlijk toezicht. Bethania, partnerorganisatie van Kerk in Actie, ontfermt zich over hen. In hun dagcentrum krijgen kinderen hulp bij het maken van hun huiswerk, een maaltijd of psychosociale hulp. En kunnen ze in de zomer tóch op vakantie.
In 2016 startte het Alkmaar Freedom House in de Alkmaarse Vrijheidskerk. De gezamenlijke kerken boden hiermee niet alleen bewoners van het naburige asielzoekerscentrum (in een oud belastingkantoor) maar ook oud-bewoners die inmiddels een status hebben een informele ontmoetingsplek en prima gelegenheid om kennis van de Nederlandse taal op te doen. Na een korte tijd gesloten te zijn geweest is het AZC in Alkmaar op 7 januari 2019 opnieuw geopend, deze keer als POL (Proces Opvang Locatie).
Als je in een nieuw land komt wonen, is het best lastig om je weer thuis te gaan voelen. Je spreekt de taal niet, je kent geen mensen en je hebt geen werk. Ook zijn de regels best ingewikkeld en misschien voel je je eenzaam.
Door de slechte economische omstandigheden in Moldavië is er weinig werk. Vele tienduizenden mensen zijn naar het buitenland vertrokken, op zoek naar werk. Kinderen en ouderen bleven achter. Zo ook de oude Aculina die er helemaal alleen voor stond. Via MCA, partner van Kerk in Actie, kreeg ze hulp. En ziet het leven er weer een beetje beter uit voor haar.
Matthijs, Griet, Wim, Els en Leo zijn op zondag afgereisd naar Guntur in de staat Andra Pradesh om CARDS te bezoeken. De andere groep reisde op dinsdag achter hen aan om nog een gedeelte van het programma samen mee te maken. Griet deelt in de blog haar ervaringen.
Donderdag 21 februari, het is zover. Met 8 mensen uit verschillende kerkelijke gemeenten van de Protestantse kerk reizen we af naar India om verschillende partners van Kerk in Actie te bezoeken. De partners waaronder het Henri Martin Instituut, Sadhana, CARDS en SAVE hebben ons bezoek voorbereid. Met een gezonde spanning beginnen we aan onze reis.
Thalie kan het niet bevatten maar het is echt zo, na jaren omhelsde ze Marike op 15 februari weer: ‘Ongelooflijk, we zijn samen in Zambia. Wie had dat ooit gedacht?’
Theologiedocenten in Zambia
Tijdens de genocide in Rwanda in 1994 verschool Rose Mukankaka zich met haar man en tien kinderen honderd dagen lang in huis. “We waren doodsbang. We baden voortdurend of God ons wilde beschermen. Ik zei tegen God dat ik Hem voortaan zou dienen, als Hij de genocide zou stoppen en ons weer veilig buiten zou brengen” Rose overleefde met haar gezin op wonderbaarlijke wijze.
Ik kan me nog goed de verwarring voor de geest halen van ons eerste jaar hier. Als we ergens nieuw verschenen, werd ik voorgesteld als de Nederlandse dominee van de Redeemer Church, die de Nederlandse gemeente zou starten, zoals er ook een Duitse, Engelse, een Arabische en een Deense gemeente is. Het bracht me in verlegenheid, want ik ben helemaal geen dominee en het was ook niet de bedoeling vanuit de Protestantse Kerk om in Jeruzalem een Nederlandstalige kerk op te zetten. Maar ja, dat ga je niet bij je eerste kennismaking al op tafel gooien.
Vorige week is naar de gemeenten die mijn uitzending de afgelopen jaren, of in sommige gevallen helaas korter, hebben gevolgd de volgende brief verzonden: