Doorgaan naar hoofdinhoud subline-curl

Ik ben sprakeloos – Een brief uit Lesbos

Iedere week komen honderden vluchtelingen aan op de kust. Borderline Lesvos, partnerorganisatie van Kerk in Actie, helpt vluchtelingen die vastzitten op het Griekse eiland Lesbos. Borderline biedt eerste hulp, informatie en transport aan vluchtelingen die met bootjes aankomen op de kust van het eiland. Alice Kleinschmidt werkt bij Borderline en vertelt over het grote aantal vluchtelingen dat komt, iedere week weer.

“Ik mis de woorden voor een geschikte titel. Wat moet ik zeggen: "De situatie wordt erger?" - "De winter komt eraan met recordaantallen vluchtelingen in Kamp Moria?" - Alles klinkt op een of andere manier afgezaagd. De winter komt elk jaar en elke maand zijn er nieuwe vluchtelingen. Ook de onwil van de EU en de Griekse autoriteiten om te helpen is niets nieuws.

Mijn naam is Alice Kleinschmidt. Ik ben 35 jaar oud. Ik woon nu bijna vier jaar in een klein bergdorpje, op 7 km van de zee aan de noordoostkust van Lesbos. Ik zie Turkije vanaf mijn balkon, de lichten 's nachts, de heuvels en de kust ten noorden van Ayvalik overdag. Er ligt op het smalste punt ongeveer 6 km water tussen hier, de EU en Turkije. In de zomermaanden van 2015 zag ik de honderden, zo niet duizenden, vluchtelingen voor het eerst door het dorp gaan. Vaak hadden ze slechts een kleine rugzak, een paar Turkse liras, een paar dollar of zelfs gewoon geld van thuis mee. De een grote koffers, de ander helemaal niets. Zelfs geen schoenen. Vaak verloren bij het verlaten van de boten. Natuurlijk was dit beeld voor de dorpelingen ook niet nieuw. Een van de boeren vertelde me over de eerste boot die hij zag, met 13 Koerdische vluchtelingen uit Turkije in 1986. Sindsdien, komen er hier een of twee keer per week mensen aan.

Alle vluchtelingen die aankomen op Lesbos komen per boot. De meeste met van die zwarte rubberboten, geschikt voor 13 personen, beladen met 30-70 mensen. Maar er waren ook al grote houten boten of oude veerboten, waarop 300 mensen de oversteek naar de EU waagden.

Nu, drie jaar na de Turkije deal, vind ik het moeilijk om over de situatie in Lesbos te schrijven. Steeds dezelfde ellende, de zogenaamde "hotspot", het “kamp Moria”, een gevangeniseiland bedoeld om vluchtelingen af te schrikken, ten koste van de mensenrechten. Toch, eerst maar wat cijfers:

In 2019 kwamen tot half december 57.056 mensen over zee aan in Griekenland, waaronder 25.663 op Lesbos. Via de Evros-rivier kwamen 14.312 mensen het land binnen.

Alleen al in september bereikten 4.856 mensen het eiland Lesbos per boot, gemiddeld 162 mensen per dag. In oktober waren er 3.375 mensen. Ze komen voornamelijk uit Afghanistan, tweede (met een stijgende trend) uit Syrië, vervolgens Irak, D.R. Congo, Iran etc.

De meeste vluchtelingen op Lesbos worden opgevangen in het speciale opvangkamp , de "hotspot" van Moria, inclusief 1.000 niet-begeleide minderjarigen.

Het lijkt erop dat steeds meer boten vertrekken van de Turkse kust. Alleen al in september verlieten 900 boten Turkije richting de Griekse eilanden maar slechts 309 kwamen daar aan. Tweederde van de boten wordt dus onderschept door de Turkse kustwacht.

Tot slot iets over de transfers naar het vasteland van Griekenland. Er zijn inderdaad transfers, maar het aantal nieuwkomers is groter dan het aantal mensen dat door mag reizen. In september en oktober werden in totaal ongeveer 5.000 mensen door Lesbos naar het vasteland gebracht. Of ze daar beter worden ondergebracht is nog maar de vraag…

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)

Andere verhalen

Uit dit project