Met creativiteit en veel inzet weer van start
Alice Kleinschmidt van Borderline Lesvos houdt ons op de hoogte van de situatie op Lesbos. Ze beschrijft hoe het werk ondanks het coronavirus is doorgegaan en er zelfs nieuwe acties werden gestart zoals medicijnen bezorgen in een bijna afgesloten kamp.
Klassen weer open, met het nodige papierwerk
Door maatregelen van de Griekse overheid om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan was ons welkomstkantoor in Mytilini van half maart tot 18 mei gesloten. De onderwijsactiviteiten voor de kinderen zijn op 25 mei heropend en we hebben al meer dan 180 kinderen op onze wachtlijst staan. Omdat er voor alle vluchtelingenkampen op het eiland Lesbos een lockdown is ingevoerd, mogen vluchtelingen en asielzoekers het kamp niet verlaten zonder speciale toestemming. Tot dusver hebben we een overeenkomst met de kampleiding van Moria en Kara Tepe Camp om kinderen toe te staan onze lessen bij te wonen, maar we moeten ze elke week bijgewerkte lijsten en exacte tijdschema's opsturen. De politie treedt streng op, en we hebben bijvoorbeeld ouders die hun kinderen begeleiden naar onze lessen, die door de buschauffeur niet in de bus worden gelaten, omdat hij van de politie om een speciaal document moet vragen. Vaak veranderen de regels ook, maar we doen ons best dat iedereen naar de lessen kan.
In de klassen hebben we de anderhalve meter regel ingevoerd en dragen mondkapjes. De leraren die een tijd thuis zaten (maar wat geld kregen van de overheid) draaien nu meer uren omdat we minder kinderen kunnen hebben per klas.
Steeds creatief om hulp goed aan te laten komen
Het project Proti Stassi (hulp aan net aangekomen vluchtelingen en migranten) dat mogelijk is dankzij Kerk in Actie heeft turbulente tijden doorgemaakt. Begin maart leidden problemen tussen overheidsorganen ertoe dat vluchtelingen op straat leefden zonder te worden overgebracht naar een registratiecentrum. Onder politietoezicht werd bijna niets voor de mensen gedaan. Wij hielpen hen met zeer basisbehoeften zoals voedsel en water, maar in april werd het nog erger, want nu was corona het excuus om mensen nergens heen te verplaatsen, het werd ook verboden de vluchtelingen te benaderen, maar dankzij goede contacten met de medewerkers van UNHCR konden we toch doorgaan met ons werk.
Begin mei werd door de overheid een quarantainekamp geopend en de politie en de gemeente kondigden aan NGO’s en UNHCR daar niet welkom waren. Toch zijn we er weer in geslaagd om een aantal basisartikelen te leveren, zoals hygiëneproducten en gedurende twee weken hebben we zelfs het eten van de officiële cateraar op in dit quarantainekamp bezorgd. Bovendien hebben we ook een tijdlang de medicijnen geleverd aan de mensen in het quarantainekamp. Andere organisaties in het noorden van het eiland waren vertrokken, want het was een tijdlang onmogelijk om vrijwilligers uit het buitenland te halen. Maar wij waren dankbaar dat we een belangrijk deel van onze hulp hier in het noorden konden voortzetten. Toen het moeilijk werd voor NGO’s vertelde onze chauffeur, die van hier is, de politie maar dat hij als privé persoon de goederen kwam bezorgen. Zo moet je steeds creatief zijn…
We blijven alert wat de aankomst van vluchtelingen betreft. De ene keer denk je dat er door verhoogde aanwezigheid van grenspolitie niemand in een rubberboot meer door kan, maar de laatste tijd neemt het aantal mensen dat door speedboten op de kust wordt afgezet weer toe. Bedankt voor jullie steun bij dit werk dat zo hard nodig is!
